maandag 26 november 2012

Wat je zelf kunt doen om gezond te blijven

Als kersverse moeder zat ik regelmatig met mijn baby's bij de huisarts vanwege oorontsteking en agressieve luieruitlsag. Steevast kreeg ik dan antibiotica of hormoonzalfjes mee naar huis die weinig doeltreffend waren en de ellende vaak alleen maar verergerden. Het heeft me een paar jaar gekost voordat ik er achter kwam dat neusverkoudheden en oorontstekingen zelden doorzetten als je tijdig een oplossing met zout water in de neus druppelt, volkomen rust houdt en etherische olie brandt. Of dat luieruitslag genas door geen billendoekjes meer te gebruiken en de billen te behandelen met paar druppels etherische lavendelolie opgelost in plantaardige olie. Waarom vertelde mijn huisarts dat niet gelijk? Het waren simpele oplossingen die veel goedkoper en minder agressief waren dan de middelen die mij werden voorschreven. Vanaf het moment dat ik mij een jaar of 10 geleden actief met dit soort eenvoudige huis- tuin en keuken behandelingen ging bezighouden komt ons gezin zo goed als nooit meer bij een huisarts.

Blijkbaar is er veel wat je zelf kunt doen om gezond te blijven of een ziekte te overwinnen. Maar je moet er maar opkomen. In onze huidige maatschappij is er slechts een handvol huisartsen die je een yoghurtkompres adviseren alvorens op antibiotica over te gaan of erkennen dat slechtziendheid verband kan houden met oververmoeidheid of overspannenheid. Dat komt omdat zij er niet voor worden opgeleid om de gezondheid van mensen op eenvoudige natuurlijke wijze te ondersteunen maar om op technische wijze te interveniëren in een ziekteproces. Daarbij ligt de nadruk niet op de natuurlijke kracht van mensen zelf maar op hun gebreken en op het vermogen van artsen, apparatuur en medicijnen om daar aan te sleutelen. Dat een artsenstudie nog altijd 'Geneeskunde' of 'Medicijnen' genoemd wordt in plaats van bijvoorbeeld 'Heelkunde' of 'Gezondheidskunde' laat zien dat de aandacht zich toespitst op de kracht van artsen en hun middelen en niet zo zeer op de geneeskracht van mensen zelf. Die benadering heeft mensen onnodig afhankelijk gemaakt van de zorg van artsen en de middelen die zij hen voorschrijven. Bovendien wordt een cliënt met technische interventie meestal in meer of mindere mate geweld aangedaan met alle nadelige en kostbare gevolgen van dien. Inmiddels blijkt dit model van gezondheidszorg onhoudbaar. De enorme kosten die het met zich meebrengt en de schadelijke neven-effecten ervan op mens en milieu wegen steeds minder op tegen de baten.

Politieke partijen die de kosten willen drukken en tegelijkertijd de gezondheid van haar burgers willen vergroten zullen moeten investeren in gezondheidszorg die zich richt op ondersteuning van het natuurlijk systeem en de zelfredzaamheid hierin van mensen. Zodat een arts ons bij beginnende keelpijn ook gewoon naar onze eigen tuin en bed kan verwijzen. Want gorgelen met salie en daarna slapen kan ook prima werken en als je dat eenmaal weet hoef je niet meer terug naar je huisarts.
Dat dit nu niet gebeurt heeft alles te maken met grote economische belangen. Artsen, specialisten, zorgverzekeraars, ziekenhuizen en de pharmaceutische industrie verdienen veel geld aan het huidige inefficiënte systeem en zien bij een diepgaande veranderingen in de zorg hun afzetmarkt slinken. Hoe moeilijk het is hier werkelijk tegenin te gaan bleek eind 2011 toen huisarts Hans van der Linde de werking van de griepprik op wetenschappelijke gronden in twijfel trok en een belangenverstrengeling vaststelde van Roel Coutinho, directeur van het Rijksinstituut voor volksgezondheid en milieu (RIVM) omdat hij banden met de pharmaceutische industrie onderhield. In plaats van een open en eerlijk dispuut aan te gaan probeerde het RIVM van der Linden op grove wijze de mond te snoeren door een bodemprocedure tegen hem aan te spannen die nog altijd voortsleept.

De bedoeling van de invoering van de marktwerking in de zorg in 2005 was om via concurrentie de kwaliteit in de zorg te vergroten. Maar over welke kwaliteit hebben we het? Was er niet al sprake van een slecht functionerend systeem? En bovendien, wie bepaalt wat kwaliteit is? En hoe? De cliënt die een schadelijke antibiotica kuur krijgt maar zo'n aardige arts heeft met zo'n mooie praktijk? De marktwerking in de gezondheidszorg heeft de nadelen van onze gezondheidszorg alleen maar in de hand gewerkt en uitvergroot doordat zorgaanbieders ondernemers zijn geworden die geld verdienen aan ingrepen, consulten en medicijnverstrekking. Bijkomend voordeel voor de pharmaceutische industrie is dat zij directer invloed kan uitoefenen op onwetende burgers door hen via internet te bestoken met sluipreclames over dure medicijnen die zij vervolgens opeisen bij een arts naar keuze die hen die middelen moeilijk weigert uit angst voor verlies aan clientèle. Huisarts en epidemioloog Wouter de Ruijter pleitte er voor (Volkskrant 29-08-2012) dat huisartsen daar strenger tegen moeten optreden en cliënten op basis van evidence based onderzoek te dure medicijnen moeten weigeren. Maar het feitelijke probleem is vele malen groter dan dat wat hij schetst. Artsen moeten niet alleen nee verkopen tegen veel te dure medicijnen, zij moeten patiënten vooral gaan leren wat zij zelf kunnen doen om gezond te worden en te blijven.

Uiteindelijk ligt de verantwoordelijkheid hierin natuurlijk niet bij de huisartsen maar bij de overheid. Zij moet er garant voor staan dat gezondheidszorg en bijbehorende wetenschap onafhankelijk functioneren van het bedrijfsleven zodat we er van op aan kunnen dat de gezondheid van mensen en niet hun geld voorop staat. Dat levert op het eerste gezicht misschien een onmogelijk kostenplaatje op maar wat gebeurt er als moeders nooit meer hormoonzalfjes en antibiotica voor hun kinderen nodig hebben omdat er vriendelijker, natuurlijker en goedkopere alternatieven zijn? En dan noem ik maar een willekeurige zijstraat. De overheid mág en kán gezondheidszorg niet overlaten aan de vrije markt, belanghebbenden in de industrie of aan technici wier specialiteit het is in te grijpen in het natuurlijk systeem. Zij moet op onafhankelijke wijze een visie ontwikkelen over gezonde en betaalbare zorg. Niet alleen om de kosten laag te houden maar vooral om haar burgers te beschermen en gezond te houden.

dinsdag 20 november 2012

Lezersreacties Bevallen op eigen kracht

Het boek 'Bevallen op eigen kracht' van Wendy Schouten is echt gewéldig. Ik heb inmiddels bijna alles op het gebied van zwangerschap en bevallen gelezen en ik vond dit nieuwe boek ontzettend goed. Écht lezen! Zo snel mogelijk! Ik raad het boek overal aan en doe het iedereen die zwanger wordt in mijn omgeving cadeau. Een mooier cadeau kan je niet krijgen denk ik. Bevallen kan je zelf! Dit boek kan ook een belangrijke rol vervullen in het verwerken van een minder positieve ervaring met bevallen.
Roos de Vries, zwangerschapsyogadocent en moeder

Heel goed leesvoer voor verloskundigen die kritisch naar zich zelf durven kijken. Bovendien heb ik bij mijn eigen bevalling (18-10-2012!) aan vele passages terug gedacht.
Wendy Wielenga, verloskundige bij verloskundigenpraktijk west in Grootegast (Gron.)

Eindelijk, waar was dit boek en deze tips bij mijn vorige zwangerschappen? Alle mogelijke bevallingen al moeten ervaren en eindelijk iemand die feiten en tips beschrijft die gevoelsmatig al zo klopten voor mij! Hoezo liggend bevallen, voor wie is dat handig? Hoezo lijdzaam afwachten in een bed tot de weeen doorzetten? Aan de slag: bevallen is hard werken en dat doe je grotendeels zelf en samen met je kindje, lopen, bewegen! Heel herkenbaar, prettig leesbaar en gouden tips waar je als vrouw zelfvertrouwen van krijgt. Heel erg blij dit alsnog gelezen te hebben terwijl ik nu zwanger 30 weken zwanger ben van ons laatste kindje, geeft mij vertrouwen, rust en zeker ook moed.
Lisa72 Groningen op bol.com

Wilde je even laten weten dat ik alleen maar positieve reacties op je boek krijg. Veel mensen waarvoor het een bevestiging is in wat ze zelf al denken of aanvoelen.
Maar soms ook uit onverwachte hoek. Een week geleden was ik bij een bevalling, van een vrouw bij wie de eerste bevalling een drama was. In het verhaal was het voor mij zonneklaar dat ze slecht begeleid was en dat van de ene interventie de volgende kwam, maar er was weinig opening om het daarover te hebben. Zeker de partner wilde absoluut in het ziekenhuis zijn voor de bevalling. Want het was de vorige keer maar goed ook dat ze daar waren!
Maar toen ze ging bevallen bleek opeens de visie helemaal om. Ze heeft kort na mijn binnenkomst op haar hurken gebaard. Ik zat erbij en ik keek ernaar.
Bij het napraten na de bevalling bleek dat ik ze jouw boek had uitgeleend en dat vooral hij daar in de laatste week nog veel aan gehad had. Ze zijn nu supertrots en erg blij met deze bevalling. Tof he?
Dank voor je boek dus!
Verloskundige Mirjam Medema


Dankzij dit boek zie ik vol zelfvertrouwen mijn bevalling tegemoet.
Wendy omschrijft alles duidelijk en onderbouwd ook al haar argumenten.
Eerst was ik sceptisch maar ik moet zeggen dat ik absoluut om ben en zeer blij ben dat ik dit boek heb aangeschaft.
Deze moeder van 4 weet waar zij het over heeft!
Ga dit boek zeker lezen als je op natuurlijke wijze wilt bevallen.
Callisto Bol.com

Via Gonny kwamen we bij het down to earth 'Bevallen op eigen kracht'. Dit boek heeft ons zeer goed geholpen. Het geeft een kritische kijk op de medicalisering rondom bevallen en over de strijd die vrouwen leveren met zichzelf en hun omgeving om natuurlijk en zonder ingrijpen te kunnen baren.
Jesse, vader uit doulapraktijk Eigenwijz van Conny Cappers

Wat een geweldig boek is dit. Een megagrote stap in het laten horen van je vrouwenkracht. (Mijn hemel wat is ons dat uit handen genomen). Je vertelt zo boeiend en zo precies hoe het jezelf verging. Zo gevoelig, zo kwetsbaar en daarom zo krachtig. Ik vind het moedig van je. Het is ook schokkend om het allemaal op een rijtje te hebben van hoe de praktijk is. Maar wat een werk heb je gedaan en wat een volharding. Echt een grote prestatie. Ik ben zeer onder de indruk, ook omdat je zo goed kunt voelen. Je merkt wel ik buitel ervan over mijn eigen woorden.
Anne Wilbrink

Het boek aangeschaft en vandaag in een keer uitgelezen. Fijn leesbaar, herkenbaar, heel toepasbaar ook. Die gaat bij ons in de wachtkamer!
Annemarie van Wijck, verloskundige

Vanmiddag is t boek binnengekomen en eigenlijk had ik nog echt wel wat dingen te doen vanavond maar ben aan het lezen geslagen en kan gewoon niet meer stoppen! Wat een goed boek! En wat ben ik blij dat ik deze tip heb gehad! Ik ben zwanger van ons eerste kindje en stond er vrij makkelijk in.. Ach t zal wel goed komen... Duizendend vrouwen doen het en er is nog nooit eentje blijven zitten dus ja dat moet wel goed komen dacht ik zo...
Bevallen in het ziekenhuis leek me prima ach en pijn bestrijding waarom ook niet...
Heb het boek nog niet uit en nu ben ik 180 graden gedraaid! Dit is mijn bevalling, mijn kind en mijn pijn straks en mijn kind dat ik wil gaan opvoeden op mijn manier komt ook zo op de wereld zoals ik dat wil en zoals ik denk dat goed voor ons is! Pijnbestrijding alleen maar ook echt alleen als het echt niet anders kan! En bang, totaal niet! Dit is natuurlijk en ik kan dit! Ik heb er nu al vertrouwen in dat het helemaal goed gaat komen!
Waanzinnig bedankt voor het schrijven van dit boek! Dit zou echt elke zwangere vrouw moeten lezen! helemaal top!!!
San Lieste, 30 weken zwanger van haar eerste kindje.

Ik heb een hele bibliotheek zwangerschapsboeken. Tot nu toe vind ik bevallen op eigen kracht (Wendy Schouten) het beste Nederlandse boek.
zwangerschapspagina.nl

Dit boek is op 3 manieren een enorme aanrader en aanvulling op alle boeken die geschreven zijn over bevallingen. Zowel voor aanstaande moeders als voor diegene die werken met zwangere en bevallende vrouwen.
De eigen ervaringen zijn naast ontroerend en herkenbaar vooral ook inspirerend. De auteur, Wendy Schouten, beschrijft kritisch en met humor waar ze tijdens haar eigen bevallingen heeft opgegeven aan zichzelf, waar ze ondersteuning heeft ervaren, wat ze heeft gemist en wat haar heeft geholpen om te bevallen op de meest veilige en bevredigende manier voor haar EN haar kinderen.
Het tweede deel van haar boek vertelt over het Nederlandse verloskundige systeem, en niet alleen over het verloskundig systeem maar ook over het stuk waar we onze autonomie, onze eigen stem over ons eigen lichaam hebben weggegeven waardoor we het zo moeilijk vinden om te ervaren wat goed voor ons is. En we ons steeds meer door een ander laten vertellen wat we moeten doen. In dit geval de verloskundige en de gynaecoloog.
In het laatste deel van het boek krijg je tips en inspiratie om op zoek te gaan naar jouw eigen unieke manier om te bevallen. Vanuit plezier en vertrouwen. In contact met je eigen lichaam en je kindje. Waardoor je de kans op een veilige en fijne bevalling zelf enorm vergroot.
Voor mij persoonlijk zijn de onderbouwing en de tips van de schrijfster zo goed, dat ik, als verloskundige/vroedvrouw nieuwe dingen geleerd heb, die van essentieel belang blijken te zijn voor de geboorte van moeder en kind.

En dat alles geschreven met humor en zelfspot zodat je niet stopt met lezen.
Een must read dus, voor elke aanstaande moeder die behoefte heeft om op haar eigen manier te bevallen.
Jolien Bolhuis Kooijman, vroedvrouw/verloskundige


Het boek van Wendy Schouten, 'Bevallen op Eigen Kracht' is zeer inspirerend, zij pleit voor verticaal bevallen!.
Rosalinde van de IJssel, begeleiding bij zwangerschap bij 'Beleef je Zwangerschap'

Wil je weten wat je zelf kunt bijdragen aan goed bevallen? Lees Bevallen op eigen kracht van Wendy Schouten. Aanrader!
Verloskundige praktijk Een goed begin op Twitter

Ik heb het in een ruk uitgelezen en daarbij gelachen en gehuild.
Hanna Joosten, levenscoach en kunstenares

Ik krijg goede reacties van mijn doula klanten en wateryoga cursisten en hoef meteen een hoop niet uit te leggen !!! Ze staan een stuk bewuster in hun zwangerschap... fijn hoor Wendy.....je boek doet zijn werk !!!! En wordt gevonden...en goed gelezen.... ook door de papa's
Erica Muller, werkt bij Oerbron, centrum voor natuurlijke geboorte en ontwikkeling

Lees het boek bevallen op eigen kracht eens (van W. Schouten), ik weet zeker dat dat je kan helpen in het verwerken van je bevalling.
zwangerschapspagina.nl

Het boek Bevallen op eigen kracht van Wendy Schouten vond ik een enorme eyeopener.
zwangerschapspagina.nl

Gonny leende me een boek "Bevallen op eigen kracht" uit, wat me ontzettend geïnspireerd heeft. Ik wist dat ik naar mijn eigen lichaam mocht en kon gaan luisteren. Ik voelde dat ik de natuur zijn eigen gang wilde laten gaan. Toen het ziekenhuis voorstelde om me in te laten leiden, heb ik daar toch van afgezien. Ik wilde dat mijn kindje er zelf klaar voor was, en dat mijn lichaam helemaal zelf de regie zou gaan bepalen.
Karin, cliënte doulapraktijk Eigenwijz van Gonny Cappers

Bevallen op eigen kracht' 'W. Schouten' geeft professionals betere kijk op behoeften van kritische consumenten.
Verloskundige Tine Oudshoorn op twitter

Dit boek beschrijft heel helder waar het om draait bij bevallingen en hoe een zwangere vrouw zelf haar bevalling positief kan beïnvloeden. Het zijn hele praktische tips waar je meteen mee aan de slag kunt. Hierdoor hoeven we niet meer een bevalling in te gaan met een afwachtende "ik hoop maar dat het goed gaat" houding, maar leren wat we zelf kunnen doen om het ten goede te beïnvloeden. Kortom, dit is een boek dat elke zwangere vrouw eigenlijk zou moeten lezen!
Autumngirl Den Haag op bol.com

woensdag 5 september 2012

catograaf

Op een dag in Nederland kwam mijn 10 jarige zoon blij uit school. 'Mam, ik ben ergens heel goed in! Ik had het hoogste cijfer van heel de klas.' 'O wat leuk', antwoordde ik verrast. 'Wat was het dan?' 'Weet ik niet', zei mijn zoon. 'Iets met catografie ofzo.'
'Bedoel je cartografie, met kaartlezen? Of geografie met aardrijkskunde?' 'Nee', zei hij beslist. 'Dat was het niet.'
'Wat moesten jullie dan doen?' probeerde ik via een andere weg, brandend van verlangen er achter te komen waar mijn zoon nu toch opeens een ster in bleek te zijn. 'O. dat weet ik niet meer' was zijn antwoord. En wat ik verder ook probeerde, hij kon me met de beste wil van de wereld geen aanwijzing geven over het vak waar hij zo goed in was. Einde oefening. Tot op heden tasten wij in het duister over het talent van onze huiscatograaf.
Vandaag kwam hij weer blij uit school. In de auto haalde hij een voorwerp uit zijn tas. 'Dit is het ding dat ik gemaakt heb', zei hij. Ik keek naar het voorwerp van draadijzer dat hij achteloos in zijn hand hield. 'Jeetje zeg, wat ontzettend mooi!', zei ik. 'Wat is het?' Het had wat weg van een kaarsenstandaard. 'Weet ik niet', zei mijn zoon. 'Gewoon een ding.' Ik vond dat hij wel een punt had. Niet alles hoeft met woorden geduid te worden. Zeker niet voor catografen die mooie dingen maken.

donderdag 31 mei 2012

Autonomie en soevereiniteit van vrouwen voor veiliger, klantgerichter, goedkopere en democratischer verloskunde.

In navolging van andere technisch hoog ontwikkelde landen slaan deskundigen en politici in Nederland naar aanleiding van het stuurgroepadvies 'Een goed begin' (jan. 2010) met oogkleppen op de heilloze weg in van een integraal medisch model van verloskundige zorg. De neiging vooruitgang te willen boeken door bevallen met nog meer techniek en regels te omkleden is een visie-loze Pavlov-reactie van technisch opgeleide deskundigen die leidt tot een agressieve vorm van verloskunde die vrouwen, kinderen en deskundigen geweld aan doet en vrouwen het recht ontneemt te kunnen kiezen voor professionele ondersteuning in het natuurlijke proces van bevallen. De verloskundige zorg kan veel grotere, stappen voorwaarts maken, in kwaliteit, veiligheid en klanttevredenheid, door de natuurlijke kracht, mogelijkheden en kennis van vrouwen centraal te stellen. 

 

(afb. International Human Rights in Chilbirth Congress 2012 Den Haag)

In 1999 bereidde ik mij voor op een thuisbevalling. Hoewel het de eerste keer was dat ik ging bevallen, was ik vol vertrouwen. Ik dacht: Ik ben sterk, lenig, goed in sport, een doorzetter en een ras-optimist. Boeken had ik niet nodig. Ik vertrouwde er op dat mijn lichaam wist wat het moest doen. Beatrijs Smulders, pleitbezorgster van de natuurlijke bevalling en boegbeeld der Nederlandse verloskundigen stond in mijn ogen symbool voor de Nederlandse verloskunde in het algemeen. Ik ging er dan ook van uit dat men alles op alles zou zetten mij te helpen op natuurlijke wijze te bevallen.

Dit positieve beeld spatte als een zeepbel uiteen toen mijn bevalling niet de louterende krachtmeting werd die ik me er van had voorgesteld maar een 36-uur durend medisch circus waarbij niemand, verloskundigen noch gynaecologen, ook maar één moment gericht was op mijn eigen mogelijkheden en inzichten, laat staan in wat ik wilde. Op routineuze wijze was iedereen om mij heen uitsluitend gericht op zijn of haar eigen technische taken en verantwoordelijkheden. De enige vorm van hulp die mijn verloskundige mij na 24 uur eenzaam ploeteren bood, was een ruggenprik onder de dreigende woorden: 'Beter dat, dan dat je zodirect geen kracht meer hebt je kind er zelf uit te persen'. In het ziekenhuis moest ik mijn kind er zonder enkel gevoel in mijn lijf op commando van een overijverige assistent-verloskunde tegen de zwaartekracht in uitpersen terwijl ik in een ongemakkelijke houding schuin achter mij op de monitor keek wanneer ik een wee had. Na een uur tevergeefs persen kreeg mijn kind het benauwd. Zijn hartslag daalde onder een kritiek punt. 'Hij moet er uit!' hoorde ik roepen en in een angstaanjagende panieksituatie werd ik binnen enkele minuten via pomp, schaar en hardhandig geruk van mijn kind verlost.

Aanvankelijk begreep ik het niet. Hoe kon mij, een vrouw in de kracht van haar leven, vastberaden natuurlijk te bevallen, dit overkomen? Had ik wel alles op alles gezet? Had mijn omgeving dat wel gedaan? Of had mijn lichaam gewoon gefaald zoals in het bevallingsverslag was terug te lezen: 'Trage ontsluiting bij langdurig gebroken vliezen' en 'corthonenpathologie'. Tot ik voor mijn tweede bevalling in 2001 'Actief bevallen' van Janet Balaskas las. In deze eye-opener stond precies wat je zelf kon doen om succesvol natuurlijk te bevallen: Actief worden, verticaal blijven en hurken bij de laatste weeën. Met deze eenvoudige tips beviel ik thuis sneller en eenvoudiger dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Ik wist precies wat te doen en in mijn zwakke momenten gaf mijn man mij dezelfde peptalk als die hij zijn teamgenoten zondags altijd op het rugbyveld gaf : 'Kom op, niet wegkruipen voor de pijn, ogen open en gaan!'. Dat gaf zo veel moed dat ik voor het eerst echt geloofde dat ik het kon. Ik zette muziek op, vastbesloten rondjes te blijven lopen totdat mijn kind geboren was, ook al duurde het nog 36 uur. Ondanks de pijn van de weeën walste ik vol zelfvertrouwen met geheven hoofd door de huiskamer terwijl mijn zoon binnen anderhalf uur in vliegende vaart geboren werd. Eureka! Bevallen ging helemaal niet over het opvolgen van technische adviezen van deskundigen. Het ging puur over jezelf, je eigen kracht en wat je daar mee deed! De belangrijkste voorwaarde daarbij bleek een vrolijke ongedwongen sfeer waarin (zelf)vertrouwen en plezier centraal stond.

Ik was verbaasd maar tegelijkertijd ook niet. Iedereen weet dat autonomie, verantwoordelijkheid en plezier op de werkvloer leidt tot betere prestaties. Voor bevallen geldt dit in de overtreffende trap. Een kind baren is arbeid op topniveau. Zowel fysiek als mentaal. In diverse talen komt dat nog altijd direct tot uitdrukking: In Vlaanderen is een vrouw bezig met 'de arbeid', in Engeland is zij 'in labour' en een Franse vrouw is bezig met 'le travail'. En net zoals een topvoetballer bij een WK finale nooit zal scoren zo lang hij voortdurend vragend naar de zijlijn kijkt, zal een barende vrouw de klus op deze manier ook nooit kunnen klaren. Op het moment suprême moet zij iedereen opzij schuiven om zelf te kunnen schitteren. Bij mijn volgende twee thuisbevallingen in 2003 en 2006 bleek dit inzicht weer even toepasbaar en succesvol en beviel ik tot verbazing van mijn verloskundigen sneller dan verwacht.

De allergrootste complicatie bij mijn eerste bevalling was niet trage ontsluiting, langdurig gebroken vliezen of corthonenpathologie geweest, maar het feit dat niemand, noch ikzelf, noch de mensen om mij heen ook maar iets had gedaan om het natuurlijke proces van bevallen fysiek of mentaal positief te ondersteunen. Integendeel, volgens Balaskas verkleinde ik met mijn inactieve onderuitgezakte houding mijn bekkenuitgang met wel 30%, minimaliseerde ik de zuurstofvoorziening voor mijzelf en mijn kind en leverde ik een 36 uur durend gevecht tegen de zwaartekracht waarin mijn verlamde onderlijf geen schijn van kans had. Al die tijd werd ik beschouwd met de angstige wantrouwende blikken die elke onderneming, laat staan een bevalling, bij voorbaat doen mislukken. Het natuurlijke proces van bevallen was op alle fronten tegengewerkt. Pijnbestrijding en technisch ingrijpen bleken hieruit uiteindelijk de enige uitweg.

Foutief begrip over bevallen binnen moderne verloskunde
Mijn ervaring staat niet op zichzelf maar is exemplarisch voor de manier waarop vrouwen in technisch ontwikkelde landen tegenwoordig bevallen. De moderne verloskunde heeft zich ontwikkeld als een vrouw-vreemde technische wetenschap die steeds meer los is komen te staan van de mogelijkheden, kennis, ervaringen en gevoelens van vroedvrouwen (Middelnederlands voor wijze vrouw) en vrouwen zelf. In de loop van een aantal eeuwen werd hun ervaringsgerichte gevoelsmatige kennis en kunde ten aanzien van het natuurlijke proces van bevallen door een overwegend mannelijk corps aan specialisten langzaam maar zeker naar de achtergrond verbannen. Hierdoor heeft deze vorm van zorg nooit de kans gehad zich gelijkwaardig te kunnen professionaliseren aan de wetenschappelijk gefundeerde probleemgerichte technisch gecontroleerde zorg van geneesheren. Dat vroedvrouwen, als hoedsters over het normale proces van bevallen, en vrouwen zelf niet in staat geweest zijn dit proces van medicalisering een halt toe te roepen, is niet het gevolg van een evenwichtige weging tussen een vroedvrouwen- en een medisch model van zorg maar is te wijten aan hun ongelijkheid in opleiding, geslacht en status ten opzichte van de hoog opgeleide geneesheren en mannen in het algemeen alsmede een tijdsgeest waarin de wrede natuur gewantrouwd werd en men techniek beschouwde als middel tegen elke kwaal.

Dit proces heeft uiteindelijk geleid tot een foutief begrip over het wezen van bevallen en een fundamentele systeemfout binnen de verloskunde waarbij de actieve, leidinggevende, zelfsturende rol rol die een vrouw nodig heeft om veilig en ongecompliceerd te kunnen bevallen is overgenomen door deskundigen. Teneinde deskundigen maximaal grip te geven op het proces van bevallen, baart het merendeel van de vrouwen tegen alle natuurwetten in: En plein-publique, onzeker, afhankelijk, op haar rug, tegen de zwaartekracht, met minimale support, in een vreemde omgeving met relatief of geheel onbekenden, verdoofd of anderszins gedrogeerd en meestal bang voor wat komen gaat. Daarmee zijn vrouwen de grip op zichzelf volledig kwijtgeraakt.

Passivering vrouwen diepste verloskundige crisis
Bevallen is nog nooit zo zwaar en pijnlijk geweest als nu en nooit eerder waren medische ingrepen en pijnbestrijding zo talrijk. De enorme hoeveelheid vrouwen die in Nederland tijdens hun bevalling met complicaties naar het ziekenhuis wordt verwezen is niet alleen een signaal dat deskundigen steeds voorzichtiger worden maar ook een uitdrukking van het gebrek aan zelfredzaamheid van vrouwen en de mate waarin zij worden tegengewerkt in het natuurlijke proces van bevallen. Tegennatuurlijke barenshoudingen en gebrek aan emotionele support veroorzaken ondragelijk lijden waardoor veel vrouwen pijnbestrijding, onder het motto 'De klant is koning', dankbaar omarmen. Maar pijnbestrijding is verre van klantvriendelijk. Het dient vooral het belang van ziekenhuizen en deskundigen in hun streven naar efficiency aangezien het de tijdsduur van een bevalling reduceert naar een persmoment van maximaal één uur. Voor vrouwen is het de slechtst denkbare service die er bestaat. Want als zij haar eigen gevoel en kracht niet meer kan gebruiken om haar kind geboren te laten worden, zullen anderen hun technische kracht moeten aanwenden om haar van haar kind te verlossen. Daarom loopt pijnbestrijding zo dikwijls uit op een kunstverlossing.

Zowel in Nederland maar ook mondiaal gezien vormt de passivering van de kennis en kunde van vrouwen zelf in hun bevalling de diepste onuitgesproken crisis binnen de verloskunde met consequenties die de betrokken beroepsgroepen bij lange na niet kunnen, willen of durven overzien.
Dagelijks worden duizenden vrouwen overal ter wereld ritueel verminkt omdat specialisten zichzelf en niet de fysiologie van vrouwen centraal stellen. Het inknippen van vrouwen is een even zinloos maar vanzelfsprekend deel van onze cultuur geworden als vrouwenbesnijdenis, echter niet vanuit religieuze maar vanuit wetenschappelijke vooringenomenheid. Opmerkelijk genoeg is er, ondanks de dominante pathologische visie op bevallen, wetenschappelijk gezien altijd voldoende basis geweest om aan te nemen dat een systeem gericht op de natuurlijke behoeften van vrouwen leidt tot meer veiligheid, tevredenheid en minder kosten. In binnen- en buitenland hebben gerenommeerde specialisten als Kloosterman, Smulders, Kitzinger, Balaskas, Tew, Odent, Lemaze, Dick-Reed, Klaus, Gaskin, Davis-Floyd, Goer en Caldeyro Barcia daar decennialang onophoudelijk de aandacht op gevestigd.

Pathologische visie en marktwerking werkt agressieve onveilige verloskunde in de hand
Desondanks houdt men vast aan een agressieve vrouwonvriendelijke verloskunde. De pathologische visie op bevallen is dominant en hardnekkig en deskundigen worden niet opgeleid met een kritische houding ten aanzien van het eigen handelen. Daarom worden complicaties doorgaans niet geweten aan de eigen methoden maar aan de haperende fysiologie van moeder en kind. Vrouwen lijden massaal aan voorliggende placenta's, smalle bekkens en luie baarmoeders en kinderen aan een 'verkeerde' ligging, gevaarlijke navelstrengen en te grote hoofden. Trots presenteert men onderzoek (Hannah trial okt. 2000)) waaruit blijkt dat men stuitliggers er maar beter direct uit kan snijden in plaats van langs de normale weg geboren te laten worden. Zonder zich er rekenschap van te geven dat men 'de normale weg' tegenwoordig op alle fronten tegenwerkt. Onderzoek dat zich baseert op een onnatuurlijke praktijk en in 95% van de gevallen wordt uitgevoerd door deskundigen die overtuigd zijn van de juistheid van een technisch gecontroleerd systeem zal, als een self-fullfilling prophecy, altijd in het voordeel van dit systeem pleiten en nooit een eerlijk beeld zal opleveren over de veiligheid van een professioneel systeem dat primair gericht is op natuurlijke ondersteuning. De onverwachte uitkomsten in de onderzoeken van het UMC en het AMC (nov./dec.2010) waaruit bleek dat bevallen bij een gynaecoloog veiliger was dan bij een verloskundige zouden ook in het licht van dit mechanisme moeten worden bezien. Want de zorg van verloskundigen is dusdanig uitgekleed en aan banden gelegd dat thuisbevallen vrijwel synoniem geworden is voor een onbewaakte ziekenhuisbevalling onder leiding van een HBO-gynaecoloog. Een slap aftreksel van een ziekenhuisbevalling dus. Wanneer medische zorg wordt fijngeslepen als een fonkelende diamant terwijl natuurlijk ondersteunende zorg aan vrouwen erodeert, is het begrijpelijk dat medici, ziekenhuizen en politici menen dat een integraal medisch model van zorg de beste manier is om de perinatale sterftecijfers in Nederland terug te dringen. Maar dat is niet logisch en verstandig. Want men weegt het voordeel van een integraal ondersteunend systeem niet mee. Onderzoek uit Amerika (Klaus, Kenell, Klaus 2006) liet zien dat inzet van een bevallingscoach het aantal keizersneden met 45%, het aantal tangverlossingen met 34%, de bevallingsduur met 25%, het gebruik van oxytocine met 50%,'gewone' pijnbestrijding met 31% en ruggenprikken met 10 tot 60% reduceerde. Spectaculaie cijfers die ons het potentieel tonen van een model waarin zelfredzaamheid centraal staat. Perverse prikkels moeten uit dit model geweerd worden want waar tijd geld is, worden vrouwen gebruuskeerd. Een keizersnede levert veel geld op in weinig tijd, pijnbestrijding levert tijdwinst op en schaalvergroting zoals groepspraktijken en geboortecentra leveren meer geld in minder tijd dan de kwalitatief hoogwaardiger één op één begeleiding.

Dictatuur van medische verloskunde
Vanuit de verwrongen visie dat niet vrouwen zelf maar deskundigen beschikken over de kennis en kunde die nodig is om veilig te kunnen bevallen, bejegent de moderne verloskunde vrouwen niet alleen agressief maar ook dictatoriaal. Verloskundigen en hoogzwangere vrouwen die zich weigeren te onderwerpen aan de onnatuurlijke praktijk van de moderne verloskunde worden zowel in Nederland als elders zwaar onder druk gezet door medische professionals en steeds vaker via justitie bewogen tot een medisch gecontroleerde bevalling. In Hongarije was er jarenlang sprake van een medische alleenheerschappij waarin de regering het vrouwen wettelijk onmogelijk maakte thuis te bevallen met professionele ondersteuning. Thuis bevallen is namelijk gevaarlijk volgens Hongaarse gynaecologen die onderhands veel extra geld voor ziekenhuisbevallingen vragen en daarmee de rijkste artsen van Hongarije zijn. Gynaecoloog/verloskundige en mensenrechtenactivist Agnes Gereb die vanuit humanitaire overwegingen doorging vrouwen thuis op natuurlijke wijze te ondersteunen werd onlangs veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf en vijf jaar ontheffing van haar beroep. Als misdadiger geboeid stond zij terecht in een oneerlijk proces waarin de sterfgevallen waar zij mee te maken kreeg haar persoonlijk werden aangerekend terwijl de oordelende kinderartsen, overtuigd van de onveiligheid van thuis bevallen, zelf nauwelijks verantwoording hoeven af te leggen over de sterfgevallen waar zij in het ziekenhuis bij betrokken zijn.

Gelukkig nemen vrouwen, overal waar de medische dictatuur totalitair dreigt te worden en critici de mond gesnoerd wordt, plotseling de macht over met opmerkelijke initiatieven. De Amerikaanse moeder Laura Kaplan Shanley schreef vanuit het gemedicaliseerde Amerika het waarachtige en compromisloze 'Unassisted Childbirth' waarin zij zelfbesturing, zelfbeschikking en afzondering als kernwaarden voor een veilige ongecompliceerde bevalling formuleert. De Hongaarse moeder Anna Ternovsky klaagde haar land in 2009 aan bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens wegens discriminatie en aantasting in de privé-sfeer. Hierop stelde het Hof in 2010 dat het recht op de beslissing om ouder te worden, een inherent recht bevat om de omstandigheden te kiezen waaronder men ouder wordt en dat de Hongaarse regering zijn plicht verzaakte in het faciliteren van thuisbevallingen. In Nederland stevenen artsen, ziekenhuizen en politiek af op eenzelfde totalitair systeem, met als argument dat de door hen zelf uitgeholde zorg van verloskundigen niets meer waard is. Kreten als 'keuzevrijheid' en 'De vrouw centraal' verhullen het ondemocratisch karakter van dit proces. Sinds 2011 biedt de GeboorteBeweging, een initiatief van vooruitstrevende verloskundigen, doula's (bevallingscoaches), moeders en anderszins geïnteresseerden tegenwicht via tal van activiteiten onder meer in de organisatie en uitvoering van het internationale congres 'Human Rights in Childbirth' in Den Haag (31mei-1 juni 2012). Hier staan de implicaties rondom de zaak Ternovsky centraal: Wie bepaalt waar en hoe vrouwen bevallen? Na 400 jaar medische onderdrukking eisen vrouwen hun rechten op. Wereldwijd maken doula's (bevallingscoaches) opmars omdat vrouwen steun willen en geen controle. Het is de verloren gegane stem van vrouwen zelf die de verloskunde weer in evenwicht kan brengen en haar kan laten inzien dat een autonome soevereine positie van vrouwen de uitgelezen weg is om veilig bevallen te paren aan een rechtvaardige samenleving.


maandag 28 mei 2012

Bevallen op eigen kracht, wat je zelf kunt doen om veilig en ongecompliceerd te bevallen

Na een zwangerschap van een jaartje of zes en een twee jaar durende bevalling ziet mijn boek dan toch eindelijk het levenslicht. Ik hoop van harte dat dit boek er aan bijdraagt dat alle jonge vrouwen die na mij bevallen vanzelfsprekend de ondersteuning krijgen die nodig is om op natuurlijke wijze veilig en ongecompliceerd te kunnen bevallen.

Het boek is een personal coach in boekvorm met een kritische beschouwing over de moderne verloskunde. Hoe kan het dat steeds meer vrouwen hun bevalling afhankelijk, onzeker en bang aangaan en waarom zijn ze verdrietig over het verloop ervan?

Vier bevallingen lieten mij zien dat een bevalling een topsport-ervaring is. Misschien wel de grootste uitdaging in je leven. Om dat succesvol te kunnen doormaken moet je op het toppunt van je kracht staan. Niet bang zijn maar juist onafhankelijk, verantwoordelijk, zelfverzekerd, vol van vreugde en je volledig bewust van je fysieke en mentale mogelijkheden. De gouden tips in dit boek helpen je daarbij. Ze bieden de praktische ondersteuning die je nodig hebt om op eigen wijze veilig en ongecompliceerd te kunnen bevallen.

De kritische beschouwing in dit boek draagt bij aan een realistischer beeld van de moderne verloskunde. Het maakt je bewust van je eigen rol en helpt in het stellen van persoonlijke grenzen. Want om succesvol te kunnen bevallen heb je niet alleen gouden tips nodig maar vooral ook heel veel ruimte, tijd en rust.

'Bevallen op eigen kracht, wat je zelf kunt doen om veilig en ongecompliceerd te bevallen'
isbn: 978-90-73310-75-9

Uitgeverij Nearchus c.v. Assen (€19.50)
Vanaf 30 mei 2012 verkrijgbaar bij de Haagse Boekerij in Den Haag of direct te bestellen bij ABC Boekenservice.
Binnenkort overal in Nederland verkrijgbaar.

zondag 22 april 2012

De GeboorteBeweging

Oorspronkelijke tekst van het artikel over de GeboorteBeweging in Weleda Verloskundigen Forum (april 2012).

Wendy Schouten, moeder van vier kinderen, publiciste en auteur van 'Bevallen op eigen kracht, wat je zelf kunt doen om veilig en ongecompliceerd te bevallen' (binnenkort bij uitgeverij Nearchus c.v.).

Door toenemende regelgeving en techniek krijgen vrouwen steeds minder ruimte om bij de bevalling hun natuurlijke impulsen te volgen en kunnen verloskundigen hen daarbij steeds minder goed ondersteunen. Het recht om te kiezen voor een natuurlijke geboorte in Nederland lijkt te verdwijnen. De nu ruim tweehonderd leden tellende Geboortebeweging wil het tij keren.

De GeboorteBeweging werd opgericht begin 2011, kort nadat onderzoek van het UMC de houdbaarheid van het Nederlands verloskundig model in media en politiek op scherp stelde. Uit dit onderzoek bleek, dat de perinatale sterfte bij bevallingen onder leiding van een verloskundige, hoger was dan bij bevallingen die plaats vonden onder leiding van een gynaecoloog. Hoewel het onderzoek in wetenschappelijk kring bekritiseerd werd, brachten diverse media het als een voldongen feit.
Voor de politiek was dit het moment om over te gaan tot actie. Internationaal onderzoek (Peristat 2003 en Peristat II 2008) zaaide al jaren onrust over het Nederlands verloskundig systeem, omdat de perinatale sterftecijfers in Nederland hoger zouden zijn dan in de meeste andere Europese landen. Hoewel er op de cijfers veel kritiek volgde en nooit eerder was aangetoond dat ze verband hielden met zelfstandig werkende verloskundigen, zette de politiek (in het kielzog van medisch specialisten) nu koers naar één overkoepelend medisch verloskundig systeem, waarbinnen verloskundigen voortaan opereren binnen de grenzen van medisch specialisten en ziekenhuizen. Een koerswijziging die niet zo zeer wetenschappelijk onderbouwd is maar vooral gesteund wordt door twee gedachten: Dat gescheiden beroepsgroepen met een uiteenlopende visie op bevallen, de continuïteit in de zorg geen goed doen. En dat het hoog tijd wordt dat Nederland, in navolging van de rest van Europa, een integraal medisch verloskundig model aanneemt.
Aanvankelijk leek de KNOV zich te voegen naar een dergelijk model van zorg, maar afgelopen herfst sprak - mede door de acties van de GeboorteBeweging - tweederde van de verloskundigen die aanwezig waren op de algemene leden vergadering van de KNOV, zich uit voor het herijken van de plannen voor integrale verloskundige zorg. Het nieuwe plan van de KNOV komt in juni 2012 in stemming.

Waar staat de GeboorteBeweging voor?
De Geboortebeweging is een heterogene groep vrouwen (en een enkele man), bestaande uit verloskundigen, moeders, kraamverzorgenden, verpleegkundigen, doula's (bevallingscoaches), zwangerschapstherapeuten, publicisten en anderszins geïnteresseerden, die zich zorgen maakt over de voortschrijdende medicalisering van bevallingen in Nederland. In plaats van een integraal verloskundig model van zorg, gebaseerd op techniek en controle, ziet zij liever een integraal vroedvrouwen model van zorg, gebaseerd op de natuurlijke kracht en mogelijkheden van vrouwen zelf.
De beweging komt op voor het recht van vrouwen om natuurlijk te bevallen en daarin hun eigen behoeften te volgen. Zij staat het idee voor dat een bevalling een actieve gebeurtenis is, waarbij een vrouw optimaal gebruik moet kunnen maken van haar eigen kracht en mogelijkheden. Intensivering van techniek en controle zoals een integraal verloskundig zorgmodel met zich meebrengt, beschouwt zij als onwenselijk, omdat het de cliënt beperkt in haar natuurlijke mogelijkheden en keuzevrijheid. Tevens beperkt het de zorgverlener in haar (of zijn) mogelijkheden de natuurlijke behoeften van vrouwen te ondersteunen en te respecteren. Dit is frustrerend en demotiverend voor de vrouw die bevalt, omdat dit stagnatie oplevert in het normale proces van bevallen met alle complicaties van dien.

Wat doet de Geboortebeweging?

Zij biedt tegenwicht aan de maatschappelijk geaccepteerde opvatting, dat intensivering van controle en techniek automatisch leidt tot meer veiligheid bij de bevalling. De leden gaan juist uit van het idee dat de zorg rondom bevallen beter én veiliger kan worden door het natuurlijke proces van bevallen optimaal te ondersteunen. Omdat dit de enige manier is waarop zowel de behoeften van de moeder, als de veiligheid van moeder en kind, gelijktijdig gewaarborgd kunnen worden. Hoewel er voor deze aanname talloze wetenschappelijke onderbouwingen zijn, vindt zij tot op heden weinig tot geen weerklank in politiek Den Haag.
Daarnaast is het streven, dat er een eind komt aan het éénzijdig positieve beeld dat door medisch specialisten en media wordt geschapen over “technisch gecontroleerd bevallen”. Met het delen en verstrekken van informatie wil zij dit beeld bijstellen en nuanceren, zodat zwangere vrouwen én beleidsmakers zich een meer waarheidsgetrouw beeld kunnen vormen over de inhoud van kwalitatief hoogwaardige zorg rondom bevallen. Het kan hierbij gaan om wetenschappelijke informatie maar de Geboortebeweging wil vooral ook een herwaardering creëren voor de kennis en wijsheid van vrouwen zelf. Naast de visie van technisch specialisten ziet zij de gevoelens en ervaringen van vrouwen zelf als vertrekpunt in het ontwikkelen van goede verloskundige zorg: de vrouw die bevalt centraal. Maar dan echt!

Contact
Zwangere vrouwen hebben toegang tot de informatie van de Geboortebeweging via de website in aanbouw www.geboortbeweging.nl. Op facebook vormt de beweging een gesloten groep waar informatie wordt verspreid en met elkaar gedeeld wordt. De beweging komt eens in de maand samen voor overleg en afspraken en neemt daarnaast geregeld zitting in landelijke en/of regionale overlegstructuren.

zondag 11 maart 2012

The Voice, Melodifestivalen en integratie


Zweden heeft sinds kort ook The Voice. The Voice Sverige. Elke vrijdagavond installeert ons gezin zich met chips, cola en het overdreven enthousiasme dat emigranten eigen is wanneer ze iets uit hun eigen cultuur terugzien, voor de buis om te zien hoe John de Mols succesvolle Talpa formule het hier in Zweden doet. Vrienden en bekenden bekijken deze onverwacht volkse uitspatting van ons met dezelfde argwaan die ik ook lange tijd koesterde wanneer mijn moeder de telefoon er op gooide omdat The Voice begon. Maar die komen er nog wel achter welk een ontroering en volksverbroedering dit programma in zijn mars heeft.

Qua jury zag alles er herkenbaar en veelbelovend uit. Geen dubbele stoel maar wel Carola als grande dame Angela en rockende krullebol Magnus Ulla als Marco. Geen Roel van Velzen en Nick en Simon maar in plaats daarvan de immer extravagant uitgedoste glamrocker Ola Salo en hiphopper Petter. Maar echt Oud-Hollands genieten werd het toch niet helemaal. Daarvoor hadden de kandidaten te vaak een geknepen stem (misschien door die strakke broekjes van Zweedse mannen?) of een kapsel als een platgereden das. Vermakelijk, maar het kon niet tippen aan de kwaliteit van de echte Voice.

Dat eeuwige één op één vergelijken is natuurlijk een typisch defect van oudere emigranten. Kinderen hebben daar geen last van. Die storten zich zonder voorbehoud op de meest huiveringwekkende culturele uitingen van hun nieuwe vaderland. Zo is mijn tienjarige zoon helemaal 'into' Melodifestivalen, de in Zweden groots opgezette voorrondes van het Eurovisie Songfestival waarvan alle ins en outs breed uitgemeten worden in de nationale pers. Waarom is me een beetje een raadsel. Het zal wel komen door de overweldigende Zweedse zege van het Eurovisie Songfestival in '74 waarbij ABBA in glitterende pakken het nooit meer geëvenaarde Waterloo ten gehore bracht. Daarmee werd Zweden naast producent van Säkerhets Tändstickors in één klap ook een muzikale grootmacht. Deze gebeurtenis lijkt, gezien de bijna on-Zweedse RAI-uno-achtige glamour and glitter, nog altijd haar stempel te drukken op het Melodifestival.

Ondertussen volg ik mijn zoons fanatieke betrokkenheid bij het melodifestival met stijgende verbazing. Van zijn zakgeld heeft hij de dure bijbehorende cd gekocht en maakt hij classificatielijstjes met een drift waarmee hij tot voor kort alleen de voetbalcompetitie bijhield. Het enige waar hij nog met mij over wil praten is wie ik beter vind: Sean Banan of Thorsten Flinck. Ik vind ze allebei even vreselijk en hoop dat zijn obsessie verdwijnt zodra het voetbalseizoen weer begint. Turkse en Marokkaanse ouders die hardnekkig vasthouden aan hun eigen taal en gebruiken begrijp ik opeens maar al te goed. Voor je het weet vervalt je kind in onherstelbaar vreemdsoortig gedrag waarmee hij zich in eigen land voorgoed diskwalificeert. Maar mijn zoon zit er niet mee. Die houdt niet vast aan Talpa's Voice. Die lacht zich een kriek om de Zweedse volksster Sean Banan en is ondertussen het best geïntegreerd van ons allemaal.

zondag 12 februari 2012

Verbeter je vrije trap: Schop een pilon van je broertjes hoofd

Zonder volwassenen in de buurt is spelen veel leuker. Dan kun je tenminste grappige en gevaarlijke dingen met je kleine broertje uithalen zonder dat er iemand begint te zeuren. En je verbetert er ook nog je vrije trap mee.