woensdag 28 september 2016

Nederlandse media negeren ongemakkelijk nieuws mobiele communicatie

In Zweden deed ik als journalist en bezorgde ouder anderhalf jaar onderzoek naar de gezondheidsrisico's van draadloze techniek en kwam achter een ongemakkelijke waarheid die door onze overheid genegeerd wordt: Het gebruik van draadloze techniek veroorzaakt volgens het merendeel van al het onafhankelijk gefinancierde onderzoek gezondheidsschade.  

In mijn onderzoek werkte ik samen met gerenommeerde wetenschappers en journalisten in Europa en Amerika. Voor de Zweedse krant Nya Dagbladet schreef ik een artikel over het falen van de Zweedse overheid in het beschermen van leerplichtige scholieren tegen de gezondheidsrisico's van draadloze techniek. 

Onlangs schreef ik in opdracht van een Nederlands tijdschrift een artikel over het onderwerp.. De redactie besloot het niet te publiceren omdat het in haar huidige vorm 'te confronterend' was voor haar doelgroep.

Hoewel de nieuwswaarde van mijn onderzoek groot is, blijkt het in Nederland op dit moment onmogelijk dit thema bij de nationale kranten op de agenda te krijgen. Het verzet is ofwel persoonlijk van aard (men wil er niet aan dat onze huidige generatie mobieltjes kankerverwekkend is) ofwel economisch gemotiveerd. Kritiek op draadloze techniek kan de krant draadloze lezers en sponsorgelden uit de Telecomindustrie kosten.  




dinsdag 27 september 2016

Overheid negeert ongemakkelijke waarheid: Draadloze techniek brengt ernstige schade toe aan onze gezondheid.

De meerderheid van het onafhankelijke onderzoek toont aan dat radio-frequente straling van draadloze techniek schade toebrengt aan onze gezondheid. Vanaf de jaren negentig waarschuwen deskundigen regeringen onophoudelijk om burgers beter te beschermen. Terwijl veel andere landen maatregelen treffen, doet Nederland niets. Hoe komt dat? En wat kunnen we doen om de schade te beperken?

Elektromagnetische velden
Ons lichaam is een bio-elektrisch systeem waarin vrijwel alle biochemische processen afhankelijk zijn van subtiele elektromagnetische velden. Van de 20e naar de 21e eeuw zijn er op aarde steeds meer kunstmatige elektromagnetische velden aangelegd onder meer voor het gebruik van elektriciteit en data-uitwisseling. De laatste jaren is het gebruik van draadloze techniek explosief toegenomen. Deze techniek maakt gebruik van radiogolven, ook wel radiofrequente of hoogfrequente straling genoemd. Steeds meer onderzoek toont aan dat de elektromagnetische velden van deze techniek al ver onder de huidige blootstellingsnormen ernstige schade veroorzaken
.

Geruisloos zijn we de afgelopen jaren massaal overgestapt op het gebruik van draadloze techniek. Mobiele telefoons, dect-telefoons, i-pads, wifi-routers, smart-t.v's, spelcomputers, blue-tooth en slimme meters stroomden onze huishoudens binnen, terwijl duizenden zendmasten in onze leefomgeving geplaatst werden. Gebruikersgemak en lage kosten maken draadloze techniek op het eerste gezicht aantrekkelijk zowel voor producenten als consumenten. Maar wat de gemiddelde consument niet weet is dat de radiofrequente straling om ons heen daarmee al gauw 1.000 tot 1.000.000 keer hoger is dan de natuurlijke achtergrondstraling en dat deze hoeveelheid straling volgens de meerderheid van het onderzoek schadelijk is voor onze gezondheid.

Wetenschappelijk onderzoek
Dat blijkt uit de database van de Engelse onderzoeksgroep Powerwatch waarin 1200 wetenschappelijke rapporten over de gezondheidseffecten van elektromagnetische velden zijn opgenomen.[1] De evaluatie van 1800 studies naar de biologische effecten van Elektromagnetische velden van onderzoeksgroep Bio-initiative 2012 spreekt eveneens boekdelen. Van de 106 studies naar radiofrequente straling tot maart 2014 tonen er 93 een effect op de gezondheid aan (88%).[2] Deze onafhankelijke groep, bestaande uit 29 wetenschappers en artsen uit 10 landen, waarschuwt voor ernstige biologische schade aan alles wat leeft als niet onmiddellijk drastische maatregelen genomen worden. Via de Zweedse stichting ter bescherming tegen straling kan opgemaakt worden dat er tussen maart 2014 en maart 2016 nog eens 169 publicaties bijkwamen waarin gezondheidsschade door draadloze techniek aangetoond werd.[3]

Wat laat het onderzoek precies zien? Blootstelling aan draadloze techniek beschadigt het DNA in de cellen, beschadigt de cellen en functie van de hersenen, veroorzaakt samenklontering van de bloedcellen en leidt tot diverse vormen van kanker, hartfalen, onvruchtbaarheid, spierziekten, Diabetes, Alzheimer, chronische vermoeidheid, slaapstoornissen, hyperactiviteit, concentratie- en geheugenstoornissen, hoofdpijn, infectieziekten, huidproblemen, hormoonschommelingen, doofheid, oorsuizen, grauwe staar en slechtziendheid. De meeste van deze effecten treden al op ver onder de huidige blootstellingslimieten voor radiofrequente straling.

Blootstellingslimiet toe aan grondige herziening
Veel wetenschappers en artsen waarschuwen daarom al jaren achtereen dat de huidige blootstellingslimieten voor draadloze techniek zijn verouderd en herzien moeten worden.[4] Het Europees Parlement stemde daarom al in november 2008 bijna unaniem (522 stemmen tegen 16) voor een aansporing naar alle Europese ministers om de blootstellingslimieten te verlagen. De huidige blootstellingsnormen zijn gebaseerd op de inmiddels achterhaalde aanname dat biologische schade door radiogolven slechts veroorzaakt wordt door onmiddelijke opwarming van het lichaam. Zij werd opgesteld door de ICNIRP (International Commission on Non-Ionizing Protection) en voorkomt slechts dat ons lichaam bij een blootstelling van zes minuten niet meer dan 1 graad Celsius opwarmt. Deze norm geeft geen enkele garantie op bescherming tegen non-thermische effecten van radiofrequente straling op lange termijn. Inmiddels laten talloze onderzoeken zien dat radiogolven al ver onder deze norm biologische schade veroorzaken  Volgens Het Bio-initiatief rapport treedt die al op bij 0,003µWattcm2 (=30µWattm2 of 0,106V/m) terwijl de straling op een marktplein of in een schoolklas tegenwoordig al gauw 10 tot 50 keer hoger is.[5] Facebooken op je mobiel levert aan het apparaat gemeten 2000 keer zo veel straling op terwijl de straling van een wifi router op een halve meter afstand of die van een Dect telefoon aan het hoofd 70.000 keer zo hoog is. Volgens de onderzoekers van het bio-initiatief rapport moet de huidige blootstellingsnorm een miljoen keer verlaagd worden om biologische schade te voorkomen.

Martin Pall: ‘Radiofrequente straling veroorzaakt disbalans in elke cel’
Professor emeritus Biochemie en Medische Wetenschappen Martin Pall van de Washington State University meent het mechanisme achter beschadiging door radiofrequente straling te hebben ontdekt. Hij stelt dat het de elektrisch geladen calciumkanalen in de celmembranen opent waardoor een overschot aan calcium de cellen binnendringt. Hierdoor neemt de hoeveelheid stikstofoxide en superoxide in de cellen toe wat leidt tot de productie van vrije radicalen, oxidatieve stress en DNA schade. Omdat dit proces in elke cel plaatsvindt kan dit op haar beurt weer leiden tot de veelvoud aan ziektes die uit de vele honderden onderzoeksrapporten naar voren komt. Martin Pall meent dat de huidige blootstellingsnorm 7,2 miljoen keer te hoog is.[6]

Bekeerlingen uit de technologie sector
‘Laat een kind nooit in de buurt van een verbonden mobiele telefoon of een Ipad, stelt Frank Clegg, ooit technisch directeur van Microsoft Canada nu directeur van de non-profit organisatie Canadians for Safe technology C4ST) , een organisatie die burgers eerlijk wil informeren over de gezondheidsrisico’s van draadloze techniek. Meer bekeerlingen komen uit de technologie industrie zelf. Zoals voormalig technisch directeur van Nokia, Matti Niemelä, wiens gezondheid naar eigen zeggen geruïneerd werd door straling van de draadloze producten die hij ontwikkelde. De 44 jarige Fin ontwikkelde Multiple Sclerose en kan zich tegenwoordig uitsluitend via een rollator voortbewegen. Hij maakt zich ernstig zorgen over de effecten van straling op kinderen.[7] Zo ook Silicon Valley ingenieur Jeromy Johnson, onlangs te zien in de TED-x Talk ‘Wireless wake-up call’ waarin hij sprak over de ernstige elektro-allergie die hij ontwikkelde door de slimme meters in zijn appartementen-complex. Tegenwoordig leidt hij samen met zijn vrouw die arts is de informatiecampagne
Protect your family from EMF pollution’.

Raad van Europa roept lidstaten tot de orde
De Raad van Europa stelde al in 2011 vast dat burgers beter beschermd moesten worden tegen de gezondheidsrisico’s van draadloze techniek.[8] Middels resolutie 1815 riep zij haar lidstaten op om burgers breed te informeren, om draadloze techniek uit scholen te weren, om blootstellingslimieten radicaal te verlagen en om zorg te dragen voor stralingsvrije ruimten voor elektro-sensitieve personen. In dezelfde maand classificeerde de World Health Organisation elektromagnetische velden van radiogolven als ‘mogelijk carcinogeen’ (categorie 2B). In 2012 volgde daarop het eerder genoemde Bio-initiative Report 2012.

Mei 2015: 221 wetenschappers doen appel op WHO en VN
Wat is er de afgelopen jaren gedaan met al deze dringende aanbevelingen? Helaas veel te weinig. In de meeste landen hebben overheden en de Telecom-industrie draadloze netwerken juist enorm uitgebreid en het gebruik daarvan gestimuleerd zonder consumenten te wijzen op de risico’s daarvan. Daarom verenigden 220 wetenschappers uit 41 landen zich in mei 2015 in de International EMF Aliance (IEMFA) waarbij zij in een gemeenschappelijk appel een dringend beroep deden op de Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) en de Verenigde Naties om burgers beter te beschermen tegen elektromagnetische velden van draadloze techniek.[9]

Waarom gebeurt er niets?
De vraag is natuurlijk waarom burgers en politiek zo slecht op de hoogte zijn van deze ontwikkelingen? Het meest opvallend is de ontkenning van gezondheidsrisico’s door overheden en de instanties die haar adviseren. In Nederland zijn die instanties de Gezondheidsraad, Het Kennisplatvorm Elektromagnetische Velden en het Antennebureau. Alle drie beweren dat er geen wetenschappelijke grond is om aan te nemen dat de huidige blootstellingslimieten een gevaar opleveren voor de volksgezondheid. Deze uitspraak is ofwel een openlijke leugen ofwel een uitspraak die berust op een onwetenschappelijke selectieve blik die het merendeel van het onderzoek diskwalificeert en/of bagetelliseert.

Onderzoek uit industrie geeft tegengesteld beeld
Dr. Henry Lai van de universiteit van Washington onderzocht in 2006 de verschillen in uitkomsten tussen onderzoek gefinancierd door de Telecom-industrie en dat van onafhankelijke instituten. Hiervoor analyseerde hij 326 studies naar de gezondheidseffecten van mobiel bellen tussen 1990 en 2006. Hiervan waren 96 studies gefinancierd door de industrie en 230 door onafhankelijke instituten. Van het door de industrie gefinancierde onderzoek toonde 72% aan dat radiofrequente straling geen effect had op natuurlijke organismen terwijl 67% van het onafhankelijk gefinancierde onderzoek precies het tegenovergestelde aantoonde, namelijk dat het wel effect had.[10] (http://friendsofamazoncreek.org/thescience afbeelding ) .

Telecomindustrie manipuleert overheid en media
Wetenschappers die door de industrie betaald worden komen dus tot een inzicht dat diametraal tegengesteld is aan dat van wetenschappers die betaald worden uit onafhankelijke gelden. Opmerkelijk genoeg worden ’s werelds belangrijkste adviesraden op het gebied van straling zoals ICNIRP, IARC, SCENHIP, IEEE,  en de FFC gedomineerd door precies die wetenschappers. Dat schrijven experts zoals onderzoeksjournalist Mona Nilsson, tevens directeur van de Zweedse stichting voor bescherming tegen straling (Strålskyddsstiftelsen) en Dariusz Leszczynski, professor in de biochemie en biotechnologie. Beiden merken op dat de eensgezindheid over de veiligheid van de huidige blootstellingslimieten onder de kleine hoeveelheid leden van deze raden niet strookt met het feit dat de meerderheid van de onderzoekers zich daar juist ernstig zorgen over maakt.[11] Beiden wijzen ook op het gebrek aan onafhankelijkheid van deze raden doordat het onderzoek van haar leden vaak gefinancierd wordt uit gelden van de Telecomindustrie.[12] Leszczynski werkte zelf 22 jaar als adviseur in stralingsvraagstukken voor het Finse overheidsorgaan STUK totdat hij in 2013 openlijk kritiek uitte op de onethische rapportering van zijn collega’s en werd ontslagen.[13] Een van die collega’s was de Finse professor Anssi Auvinen wiens onderzoek volgens Nilsson gefinancierd werd door Telecomgiganten Mobile Manufacturers Forum, GSM Association, Nokia, TeliaSonera, Elisa en DNA.[14]

Regeringen krijgen via de grootste adviesraden ter wereld dus flink wat zand in de ogen gestrooid over de veiligheid van draadloze techniek maar hebben zelf ook boter op het hoofd. In Nederland doet de overheid direct goede zaken met de Telecomproviders zoals blijkt uit de antenneconvenanten van 2002 en 2010. Daarbij geeft zij hen ruim baan om hun producten als zendmasten en draadloze apparatuur op zo’n groot mogelijke schaal af te zetten bij gemeenten, scholen, bedrijfsleven en particulieren. Hierin vaart de Nederlandse regering blind op het advies van de Commissie Elektromagnetische Velden van de Nederlandse gezondheidsraad (15 leden) dat lijnrecht ingaat tegen het internationale appel van de IEMFA van mei 2015 (221 leden). Tenminste drie leden uit deze commissie deden onderzoek dat gefinancierd werd door grote technologie bedrijven.[15] Een vierde lid, secretaris en woordvoerder Dr. E. van Rongen, wordt door Nilsson en Leszczynski ernstig bekritiseerd om zijn onwetenschappelijk selectieve blik en zijn belangenverstrengeling; Bij de Gezondheidsraad moet hij rapporten beoordelen die kritisch zijn over de blootstellingslimieten die hij bij het ICNIRP en het door de industrie gedomineerde IEEE aanbeveelt. [16]

Falen overheid en media
De Nederlandse overheid laat zich aldus manipuleren door een machtige snelgroeiende industrie zonder dat zij toeziet op een onafhankelijke controle van de veiligheid daarvan. Complicerende factor daarbij is dat onze moderne media hierin niet meer als waakhond fungeren. De meeste mediakanalen zíjn tegenwoordig grotendeels draadloos en worden in toenemende mate gesponsord door de Telecom-industrie. Krantenartikelen over het gemak van draadloos zijn vaak nog maar nauwelijks herkenbaar als reclame en journalisten worden steeds vaker direct betaald door de Telecomindustrie zoals onlangs bleek uit een reportage van de Zweedse nationale televisie. [17] De meeste kritische onderzoeksresultaten sterven een vroege dood bij het Algemeen Nederlands Persbureau waardoor niemand het ooit onder ogen krijgt. Zelfs toen onlangs uit een Amerikaans langlopend staatsgefinancierd onderzoek van 25 miljoen Dollar een onomstotelijke relatie naar voren kwam tussen mobiel bellen en kanker, bleef het merkwaardig stil in Nederland.[18]

De toekomst: Maatregelen en voorlichting van de overheid
Honderden onderzoeken tonen aan dat draadloze techniek minstens zo schadelijk is als roken, alcohol of asbest. In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt, is er niet meer onderzoek nodig om dat aan te tonen. Wel nodig zijn verantwoordelijke politici die het gebruik van draadloze techniek aan banden leggen, de blootstellingslimieten verlagen en het voorzorgsprincipe naleven zoals dat in de Europese milieuwetgeving omschreven staat. Hierin kan Nederland een voorbeeld nemen aan landen als Frankrijk, Engeland, Zwitserland, Oostenrijk, België, Duitsland, Finland, Rusland, Spanje, Italië, Cyprus, Israël, Amerika, Canada, Argentinië, Australië, Taiwan en India waar men stralingslimieten verlaagt, het gebruik van draadloze techniek aan banden legt en opnieuw investeert in het duurdere maar veel veiliger kabelinternet, met name op scholen.[19] Zelfs in techniek-land Zweden heeft parlementariër Jan Lindholm al twee moties ingediend voor het recht van burgers en schoolplichtige kinderen op bescherming tegen radiofrequente straling. Naast beschermende maatregelen moet de overheid burgers ook eerlijke informatie verschaffen zodat zij geïnformeerde beslissingen kunnen nemen over het gebruik van draadloze techniek.

Binnen het huidige overheidsbeleid wordt draadloze techniek in een prematuur onderontwikkeld stadium op de bevolking losgelaten, een onethisch experiment met onze gezondheid als inzet. De door de industrie gedomineerde adviesraden vinden dat hier pas een einde aan hoeft te komen als onomstotelijk vast staat dat dit mensenlevens kost. Zo ver mag het niet komen. Daarom is het hoog tijd dat de overheid de regie terugpakt en de industrie pas haar producten laat verkopen als onomstotelijk vast staat dat zij geen schade veroorzaken.

Zelfscholing en consumentenkracht
Door gebrek aan informatie realiseren veel mensen zich niet dat hun gezondheidsklachten samen hangen met het gebruik van draadloze techniek. Gelukkig zijn er veel goede organisaties die informatie geven en daarmee het werk op zich nemen dat overheden laten liggen. Zo geven ‘Powerwatch’ in Engeland, ‘Beperk de Straling’ in Nederland en ‘Protect Your Family from EMF Pollution’ in Amerika concrete handvatten om je eigen blootstelling drastisch te verminderen. Terug naar de kabel en de bedrade telefoon, geen slimme meters of draadloze spelcomputers, Wifi vermijden of uitzetten, mobiele telefoons standaard op vliegtuigstand zetten, niet bellen in treinen of auto’s en zo veel mogelijk afstand houden ten opzichte van draadloze apparatuur en zendmasten is overal de centrale boodschap. Er zijn zelfs verloopstekkers waarmee mobiele telefoons en I-pads weer op het ethernet aangesloten kunnen worden. Zodra de vraag naar kabelinternet weer stijgt, zullen industrie en overheden meer geneigd zijn daar in te investeren. Voor het vermijden van straling bij de buren zijn diverse afschermmaterialen in de handel zoals speciale verf en stoffen. Voor het vermijden van straling op straat is stralingswerende kleding verkrijgbaar.




[3] http://www.stralskyddsstiftelsen.se/forskning/, de begeleidende tekst is in het Zweeds, de onderzoeken in het Engels.
[4] http://ehtrust.org/policy/international-policy-actions-on-wireless/, onderaan de pagina: ‘Doctors and Scientists Appeal for Stricter Wireless Technology Regulations’

[5] http://www.bioinitiative.org/conclusions/; De overige stralingsmetingen zijn verricht door de auteur.
[17] De nationale televisiezender TV1 onthulde dat de buitenland correspondent voor Amerika bij Aftonbladet door Telia betaald werd voor een aanstelling vanuit Silicon Valley http://www.svt.se/kultur/medier/telia-betalar-usa-reporter-for-aftonbladet

zondag 22 mei 2016

Hoe en waarom ik in Zweden stralingsactivist werd
















Deze doos van draadgaas is nou wat je noemt een 'smart solution' die bescherming biedt tegen hoogfrequente straling van je wifirouter zonder signaalverlies. Het neemt 95% van de straling weg.

De meeste mensen hebben geen flauw idee hoeveel straling een wifi router afgeeft en wat dat te betekenen heeft. Anderhalf jaar terug was ik ook een volkomen leek op dit gebied. Maar toen mijn oudste twee zonen vorig jaar terug opgewonden uit school kwamen met een glimmend draadloos Mac-airtje onder de arm, ging er een alarmbelletje af. Mijn kerngezonde jongens werden door de Zweedse staat gedwongen vanaf dat moment al hun schoolwerk te doen op deze draadloze apparaten. Milieubewust beleid, zei men. Dat spaarde een hoop papier uit. 

Los van de pedagogische en sociaal-emotionele  bezwaren die ik had ten aanzien van kinderen veel met beeldschermen laten werken, maakte ik me vooral ongerust over de gezondheidsrisico's.. Ik wist dat er onderzoek bestond dat aantoont dat radiogolven van draadloze techniek schadelijk zijn maar had me daar nooit al te druk over gemaakt. In Nederland hadden we thuis voor de zekerheid nog bekabeld internet en op school maakten de kinderen incidenteel gebruik van draadloos internet. Mobieltjes vond ik een lastig punt. Zelf ben ik er nooit aan begonnen. Ja ik heb het een keer of twee geprobeerd, het is namelijk best handig als je in de Zweedse bush-bush vast zit in de sneeuw, maar toen ik merkte dat ik een half uur hoofdpijn overhield aan een gesprekje in de auto, heb ik mijn pogingen gestaakt en mijn mobielen in een la gesmeten en er nooit meer aandacht aan besteed. 

Voor mijn kinderen wilde ik eigenlijk geen mobieltjes vanuit een voorzichtigheidsprincipe maar de oudsten en mijn man vonden dat ik hen daarmee sociaal isoleerde. Mwah ja dat is in deze tijd natuurlijk ook bijna zo. Maar ik ervoer dat argument ook als een vorm van groepsdwang , waarbij iedereen een mobiel koopt omdat de rest het ook doet. Hoe dan ook, uiteindelijk resulteerde het in een halfslachtig compromis waarbij ze wel mobieltjes hadden maar er nooit op mochten behalve als het niet anders kon. Met het gevolg dat ze er thuis in elk geval niet op zaten. Nu we in Zweden woonden, bleek er opeens in de wijde omtrek (tot in een straal van 100 km) geen school te vinden zonder zilveren Appletjes of waar nog bekabeld internet was.

Waar ik mijn innerlijke onrust over draadloze techniek tot nu toe nog onder het vloerkleed had kunnen schuiven was er nu geen andere optie dan het gevaar recht in de ogen kijken.  Als de overheid mij dwong mijn kinderen minstens 30 uur per week bloot te stellen aan draadloze techniek, had ik als ouder geen andere keuze dan er in te duiken. Mijzelf te leren wat het precies betekent om uren achtereen in de Wifi en achter zo'n apparaat van wijllen Steve Jobbs te zitten. De man die zijn eigen 3 kinderen overigens verbood om te gaan met draadloze techniek en ze daarom naar een Vrije School stuurde zoals zo veel Silicon valley engineers doen, maar dat terzijde. 

 Mijn belangrijkste taak is het voeden en koesteren van het het leven dat ik gedragen en gegeven heb. Zo eenvoudig is mijn missie op aarde.  Alles, ook mijn zogeheten carriere staat in het teken daarvan. Zodra ik ook maar een vermoeden krijg dat dat leven bedreigd wordt, volgt er vanuit een diepe primaire oer-reflex een reactie. In mijn geval is dat nooit een vlucht reactie maar een frontale vecht aanval. Dat heb ik gedaan toen verloskundigen mij dwongen tegen de zwaartekracht in te baren, dat deed ik toen artsen en consultatiebureau mij dwongen mijn kinderen te vaccineren, anderen mij ervan wilden overtuigen dat ik wel lang genoeg borstvoeding gegeven had en dat doe ik weer nu de staat mij dwingt mijn kinderen bloot te stellen aan een techniek die bewezen schadelijke effecten met zich meebrengt. Ik zou tot op de bodem uitspitten en uitzoeken wat deze drastische wijziging in ons leven voor de gezondheid van mijn kinderen betekende. Zodat ik maatregelen kon nemen. Dat leek mij wel het minste wat ik als moeder kon doen. 

Geloof mij, als er iemand was op dat moment die gerustgesteld wilde worden door de wetenschap, was ik het wel.  Ik was in paniek, had slapeloze nachten. En dat terwijl we net verhuisd waren. Ik wilde niets liever dan rust in de tent en stond meer dan open voor overheidsinstanties die beweerden dat er geen enkel risico verbonden was aan het gebruik van draadloze techniek. Maar al vrij snel zag ik dat er iets niet klopte. Zowel Nederlandse als Zweedse overheidsorganen die voorlichting geven over radiogolven zijn heel stellig in de volgende bewering: ' Er is geen enkele wetenschappelijke grond op basis waarvan we ongerust hoeven te zijn over de gezondheidsrisico's van draadloze techniek' .

Waarom beweerden ze dat? Het klopte niet met het speurwerk dat ik zelf gedaan had. Er waren wereldwijd honderden wetenschappers die al sinds de vroege jaren 90 waarschuwden voor draadloze techniek en duizenden wetenschappelijke rapporten. Hoe was het mogelijk dat de overheidsorganen deze kritische rapporten van gerenommeerde wetenschappers aan gerenommeerde instituten niet meenamen in hun beoordeling? Alleen al dat feit is ongelofelijk verdacht. Waarom verzwijgen overheidsinstanties de waarheid? Ik groef verder en zag hoe hoe veel geld staten verdienden met het verkopen van hun luchtruim aan de Telecomindustrie. Hoe economieën financieel opbloeiden door hun mobiele industrie. Ik zag hoe het binnen de grote internationale adviesorganen met betrekking tot straling en gezondheid wemelde van de belangenverstrengeling. Topmannen die voor de staat werken maar ook in het bestuur van een Telecom-gigant zitten. Maar waarom lazen we hier dan niets over in de media? Ook die vraag werd beantwoord toen ik zag dat Telia een journalist aanstelde bij de Zweedse krant Aftonbladet en NRC tegenwoordig een speciaal Tech katern heeft (NRCQ) vol Telecom-reclame. Het katern onderscheidt zich qua opmaak niet van de rest van de krant. Slechts het woordje 'partnercontent' gevolgd door de naam van de sponsor 'Deloitte' verraadt dat het hier om reclame gaat en niet om journalistieke inhoud. De nietsvermoedende lezer wordt op slinkse wijze geindoctrineerd doordat haar of zijn gerespecteerde krant alleen nog maar jubelt over draadloze techniek terwijl het de kritische wetenschapsresultaten negeert uit angst om sponsorgelden te verliezen.

Naarmate ik meer las groeide mijn onrust. Als vrouwtjesratten die een kwartier per dag in de buikstreek bestraald worden met een signaal van een mobiele telefoon al na twee weken nog maar de helft van al hun eitjes overhebben, wat gebeurt er dan met mijn kinderen als zij een jaar in de straling zitten? Het liefste wilde ik mijn kinderen direct uit het klaslokaal sleuren om ze thuisonderwijs te geven maar dan was ik strafbaar omdat thuisonderwijs in Zweden illegaal is.  Aan een doorgedraaide moeder in de gevangenis hadden mijn vier kinderen nu ook niets. Of wel? Mijn gevoel was eigenlijk dat het het risico wel waard was. Dat ik best op mijn hysterie af kon gaan, dat heeft mij eigenlijk alleen maar goede dingen opgeleverd. Toch wist mijn man mij ervan te overtuigen dat ik beter het hoofd koel kon houden om mijn hysterie om te zetten in heldere vervolgstappen. Want ja, dat wordt in deze door mannen gedomineerde wereld nog altijd beter gewaardeerd, zelfs in Zweden.
Ik weet niet zeker of ik mijzelf daarmee verloochende maar ik prentte mijzelf in dat mijn kinderen een beetje schade wel zouden overleven, wat niet voorkwam dat ik geregeld badend in het zweet wakker werd uit gierende paniek, onmacht en een allesverzengende woede op die gewetensloze gready smart bastards uit Silicon valley en de laffe confrontatie-vermijdende Zweedse rektoren en docenten die alleen maar met het vingertje naar elkaar wezen: 'Ja het is heel vervelend maar dit is niet mijn verantwoordelijkheid'. Hoe was het mogelijk dat deze mensen het leven dat ik met zo veel zorg en aandacht omkleed had in al hun onwetendheid aantastten? Grrrrr ik lustte ze allemaal rauw die laffaards!

Na een jaar van lezen, lezen, lezen overzag ik het hele web van leugens dat gesponnen was tussen de slimme jongens van de Silicon-valley en de Ziggo, Eneco en Telia jongens die ons laten geloven niet zonder onze smart-phones, wifi-routers en smart-meters te kunnen. Ik had mijzelf een stralingsmeter cadeau gedaan en deed onderzoek in mijn eigen omgeving. Ik saneerde ons huis, schreef een debatartikel in de Zweedse krant Nya Dagbladet en klaagde de gemeenten Göteborg en Alingsås aan voor het blootstellen van mijn kinderen aan een bewezen schadelijke techniek. Dit proces loopt. Verder ben ik orgonite gaan maken, een materiaal dat energie van schadelijke radiogolven omvormt tot positieve energie. Ik heb gedaan wat ik kon, maar hoe nu verder?

Het beste wat ik kan bedenken is ouders laten delen in de informatie waarover ik beschik. Via meetappartuur laten zien wat er gebeurt als een kind gebruik maakt van draadloze techniek. 

Daar wil ik hier een beginnetje mee maken. 
Laten we terugkeren naar de wifirouter box van hierboven. 

Een wifi router geeft op een afstand van een halve meter stralingswaarden af tot 2000 miliwatt7mm (2 V/m). Vergelijk: De natuurlijke achtergrondstraling van de aarde is 0,0001-0,0010 miliwatt/m (0,0000001-0,0000010 V/m).
In de buurt leven van zulke extreem hoge straling is levensgevaarlijk en leidt volgens onafhankelijk onderzoek tot verschillende gradaties van Alzheimer, diabetes, onvruchtbaarheid, kanker, spierziekten, slaapproblemen, concentratiestoornissen, ADHD en nog vele andere symptomen. Hoewel we het niet zien, voelen, ruiken is geen mens op termijn bestand tegen deze stralingsintensiteit. Deze box biedt goede bescherming voor je leefmilieu hoewel elk apparaat dat verbinding maakt met je router ook weer hoge straling afgeeft die je echt beter kunt vermijden. (devices standaard op vliegtuigstand en niet tegen het lichaam) 

Het beste is helemaal geen router maar bekabeld internet, dan is er gewoon geen hoogrequente straling en loop je geen enkel risico. Het is zo simpel en het is jarenlang goed genoeg geweest. Maar goed, deze box reduceert de stralingsintensiteit in elk geval met 95%. wat een geweldige verbetering is.

Zelf heb ik onze stralende xbox onlangs ingepakt in een stuk metaalgaas dat ik vond in de schuur. Kostte niets maar werkte na meting waanzinnig goed.

Leveranciers zouden routers eigenlijk standaard met zo'n box moeten leveren.

dinsdag 12 april 2016

Lezing TU Delft: Mobiele straling gevaarlijk? (21-04-2016 a.s.)




















Wat goed! De TU Delft organiseert binnenkort via Studium Generale een lezing over gezondheidsschade veroorzaakt door mobiele apparatuur! Een must-hear voor alle ouders, docenten en schoolbesturen. Gaat allen 21 April 2016!

Meer info over de lezing via deze link

Achtergrond:

De meerderheid van al het onafhankelijke onderzoek toont aan dat straling van mobiele apparaten zoals smartphones, tablets en draadloze laptops schadelijk is voor de gezondheid en kan leiden tot o.m. kanker en onvruchtbaarheid.  Onderstaande afbeelding uit een studie van Dr. Henry Lai van de Universiteit van Washington toont aan dat studies die door de industrie zelf betaald worden een heel ander beeld geven over de veiligheid van draadloze techniek dan die door onafhankelijke instituten uitgevoerd worden.
















Met haar hoge bevolkingsdichtheid is Nederland een land waar burgers kwetsbaar zijn voor schade veroorzaakt door te veel en te hoge stralingswaarden. Helaas geven Nederlandse media en overheden geen eerlijke informatie over de risico's van straling omdat zij hun ziel aan de Telecomindustrie verkocht hebben. De overheid verkocht haar luchtruim voor 6 miljard Euro aan de Telecombedrijven in ruil voor zwijgzaamheid over de gezondheidsrisico's terwijl kranten de afgelopen jaren veranderd zijn in reclamefolders voor de Telecomindustrie.

Daardoor maken onwetende burgers, scholen en bedrijven ongeinformeerde beslissingen. Tieners lopen onbekommerd rond met hun mobieltjes, terwijl hun bloedcellen al na 45 seconden beginnen te klonteren en steeds meer scholen geven hun leerlingen een mooie ipad te leen terwijl hun concentratievermogen en vruchtbaarheid daar ernstig onder lijden.

Voor meer eerlijke achtergrondinformatie verwijs ik naar De Stichting Kennisplatform EMS en deze recente documentaire uit Australie waar regering en media net als in Nederland de feiten verdoezelen door belangenverstrengeling tussen overheden, media en industrie.


zaterdag 16 januari 2016

Gezondheid leerlingen ernstig bedreigd door draadloze techniek op school















Zweden is internationaal koploper in de ontwikkeling van draadloze techniek en een stuk verder in de toepassing daarvan in het dagelijks leven dan we in Nederland gewend zijn. Zij is er trots op haar leerlingen vanaf 14 jaar een glimmende mac air cadeau te kunnen doen en in winkels nu ook met je mobieltje te kunnen betalen. De commercie maakt dankbaar gebruik van oude en nieuwe Zweedse waarden als zij beleidsmakers influistert dat 'Elk kind toch recht heeft op gratis draadloos internet en papiergebruik maar milieuvervuiling is'.

Maar is deze koplopersfunctie werkelijk een zegen? Al sinds de jaren 90 roepen honderden wetenschappers, artsen en experts  regeringen en internationale beleidsorganisaties jaarlijks op om de invoering van draadloze techniek in de openbare ruimte een halt toe te roepen omdat overduidelijk uit onderzoek naar voren komt dat mikrogolven schadelijk zijn voor alles wat leeft. De internationaal bekende Zweedse wetenschapper Olle Johansson stelde onlangs op een lezing in Göteborg dat er sinds de jaren 70 25.000 tot 30.000 wetenschapelijke rapporten zijn verschenen die aantonen dat electromagnetische velden mensen schaden. Desondanks rolt de industrie een deken van zendmasten over onze aarde uit terwijl politici en media wegkijken. Bang om de belangen van onze nationale industrie tegen te spreken, bang om consumenten te confronteren met een ongemakkelijke waarheid, bang om als eerste toe te geven dat de staat grote fouten gemaakt heeft door het luchtruim voor veel geld te verkopen aan een ziekmakende luchtvervuilende industrie, bang om artikelen te schrijven waarbij de grote sponsoren uit de telecomindustrie of betalende consumenten weglopen.

De Zweedse volksgezondheid lijkt sinds 2010 sterk verslechterd. Het aantal ziektedagen per persoon per jaar is opgelopen tot 10,3 dagen met een prognose van 13 dagen per jaar in 2020 en de ziektekosten uitgekeerd door de sociale verzekeringsbank zijn sinds 2010 1,7 miljard Euro meer dan begroot. Geschat is dat dit begrotingstekort tot 2016 zal oplopen met 0,5 miljard Euro. In Zweedse media wordt druk gedebatteerd hoe het tij te keren zonder acht te slaan op de exponentiele groei die het gebruik van draadloze techniek in diezelfde jaren tussen 2010 en 2015 heeft doorgemaakt.

In Nederland is het beeld ondoorzichtiger. Ziekteverzuim wordt door wetgeving sterk beteugeld en of de stijging van de ziektekosten het gevolg is van een verslechterde volksgezondheid of van commercie in de zorg is niet met zekerheid te zeggen. Toch geven veel mensen aan last te hebben van typische symptomen die in onderzoek in verband gebracht worden met intensieve blootstelling aan draadloze techniek: Chronische vermoeidheid, doorlopend grieperig of verkouden gevoel, spier-en gewrichtsproblemen, diabetes, hoofdpijn, trillerigheid, slechte concentratie, slechte nachtrust, slechter zicht, bloeddoorlopen ogen en/of druk achter de ogen, spontane bloedneuzen, agressief en/of geprikkeld gedrag, jeukende plekjes in het gezicht en tintelende vingertoppen. Dat kan ook niet anders. We hebben het de afgelopen 100 jaar in Nederland kunnen stellen met 150 masten voor radio en tv. De laatste 15 jaar hebben we er vrolijk 200.000 masten voor draadloze techniek aan toegevoegd die een stuk belastender zijn voor ons systeem dan de oude masten voor radio en tv.

Daarbij hebben we ook nog eens miljoenen zendmasten onze huizen binnengehaald. We zijn een land geworden met zoveel wifi hotspots als er inwoners zijn. Ik ben zelf gaan meten en wat schetste mijn verbazing? De dect telefoon van mijn schoonmoeder straalde in haar huiskamer tot 2000 keer zo veel als het sterkste punt dat ik vanaf de grond mat bij een mast in de buurt van mijn werk. Deze telefoons zijn wolven in schaapskleren en zouden direct verboden moeten worden. Hij staat gezellig op het kastje naast je luie stoel of je bed maar straalt alsof je met je hoofd vlak naast de zender van een telefoonmast zit waarvan algemeen bekend is dat je daar beter een meter of 500 bij uit de buurt kunt blijven.

Hoewel de dect telefoon alle records breekt, geldt vrijwel hetzelfde voor wifirouters, magnetrons, babyfoons, slimme meters in de meterkast en, wekkerradio's, Let verder op de extreem hoge straling die mobieltjes en tablets uitzenden als ze niet op de vliegtuigstand staan. Die kan oplopen tot een triljoen (een met 18 nullen) keer de natuurlijke achtergrondstraling. en overschrijdt wel tot 1.000.000 keer de norm die veel wetenschappers beschouwen als een biologisch veilige norm.

Gezond en fit blijven in een wereld waarin we zo intensief van alle kanten bestraald worden, kan een dagtaak worden waar niet meer tegen op te werken valt met sporten, mediteren, superfood of recepten uit de steentijd, laat staan als je die verzamelt via je stralende keukentablet.

De belangrijkste verbeteringen die je zelf direct kunt aanbrengen zijn: De dect telefoon vervangen door een ouderwets bedraad exemplaar of desnoods door een mobiele telefoon die je standaard op vliegtuigstand hebt staan en je draadloze internet vervangen door een ouderwets bekabeld systeem dat geen enkele straling veroorzaakt. Daarmee verdwijnen er per huishouden twee schadelijke zendmasten uit ons milieu. Dat is met name in Nederland nodig omdat zij met haar hoge bevolkingsdichtheid zeer kwetsbaar is voor de gezondheidscatastrofe die ons te wachten staat als we niets doen aan de huidige ethervervuiling. Verder zijn er tal van handige producten beschikbaar die de straling tegenhouden zoals speciale hoesjes voor je mobiel en allerlei materialen zoals stof, verf en plakplastick te koop waarmee je in elk geval je huis stralingsvrij kunt maken. Zelf experimenteer ik momenteel met het maken van orgonite, een materiaal dat de schadelijke straling van draadloze techniek omzet in een vorm die het lichaam kan verdragen. Een zeer boeiend proces! 

Maar straling die volgens zo veel wetenschappers schadelijk is moet natuurlijk gewoon verdwijnen zo lang er geen gegarandeerd veilige toepassing voor is. De huidige Wild West situatie waarbij burgers door staatscowboys en captains of industry als proefkonijnen gebruikt worden in een gigantisch stralingsexperiment is volstrekt onethisch en in strijd met de rechten van de mens. Daarom heb ik het om te beginnen in Zweden middels een debatartikel opgenomen voor de rechten van een uiterst kwetsbare groep die zich niet meer kan onttrekken aan dagelijkse bestraling: Leerlingen met schoolplicht. Een vertaalservice van het artikel naar het Engels of andere Europese taal is beschikbaar via dit internationale portaal over electrosmog.

Mijn debatartikel werd resoluut en vaak binnen een half uur zonder commentaar geweigerd door de mainstream mediakanalen. Gelukkig werd het opgepakt door Nya Dagbladet, een van de weinige Zweedse kwaliteitskranten die niet afhankelijk zijn van inkomsten uit de telecomindustrie. Het is natuurlijk te gek voor woorden dat liefhebbende ouders zoals ik overal ter wereld in hun vrije tijd het werk doen dat dik betaalde beleidsmakers laten liggen. Maar blijkbaar is dit de weg die we moeten gaan. In Zweden, het land waar techniek bijna religieuze vormen heeft aangenomen, is mijn artikel via facebook inmiddels al meer dan 750 keer gedeeld. Dat is heel goed nieuws en een stap in de goede richting!