De meerderheid van het onafhankelijke onderzoek toont aan dat radio-frequente straling van draadloze techniek schade toebrengt aan onze gezondheid. Vanaf de jaren negentig waarschuwen deskundigen regeringen onophoudelijk om burgers beter te beschermen. Terwijl veel andere landen maatregelen treffen, doet Nederland niets. Hoe komt dat? En wat kunnen we doen om de schade te beperken?
Elektromagnetische velden
Ons lichaam is een bio-elektrisch systeem waarin vrijwel alle biochemische processen afhankelijk zijn van subtiele elektromagnetische velden. Van de 20e naar de 21e eeuw zijn er op aarde steeds meer kunstmatige elektromagnetische velden aangelegd onder meer voor het gebruik van elektriciteit en data-uitwisseling. De laatste jaren is het gebruik van draadloze techniek explosief toegenomen. Deze techniek maakt gebruik van radiogolven, ook wel radiofrequente of hoogfrequente straling genoemd. Steeds meer onderzoek toont aan dat de elektromagnetische velden van deze techniek al ver onder de huidige blootstellingsnormen ernstige schade veroorzaken.
Geruisloos zijn we de afgelopen jaren massaal overgestapt
op het gebruik van draadloze techniek. Mobiele telefoons, dect-telefoons,
i-pads, wifi-routers, smart-t.v's, spelcomputers, blue-tooth en slimme meters
stroomden onze huishoudens binnen, terwijl duizenden zendmasten in onze
leefomgeving geplaatst werden. Gebruikersgemak en lage kosten maken draadloze
techniek op het eerste gezicht aantrekkelijk zowel voor producenten als
consumenten. Maar wat de gemiddelde consument niet weet is dat de
radiofrequente straling om ons heen daarmee al gauw 1.000 tot 1.000.000 keer
hoger is dan de natuurlijke achtergrondstraling en dat deze hoeveelheid
straling volgens de meerderheid van het onderzoek schadelijk is voor onze
gezondheid.
Wetenschappelijk
onderzoek
Dat blijkt uit de database van de Engelse onderzoeksgroep Powerwatch waarin 1200 wetenschappelijke rapporten over de gezondheidseffecten van elektromagnetische velden zijn opgenomen.[1] De evaluatie van 1800 studies naar de biologische effecten van Elektromagnetische velden van onderzoeksgroep Bio-initiative 2012 spreekt eveneens boekdelen. Van de 106 studies naar radiofrequente straling tot maart 2014 tonen er 93 een effect op de gezondheid aan (88%).[2] Deze onafhankelijke groep, bestaande uit 29 wetenschappers en artsen uit 10 landen, waarschuwt voor ernstige biologische schade aan alles wat leeft als niet onmiddellijk drastische maatregelen genomen worden. Via de Zweedse stichting ter bescherming tegen straling kan opgemaakt worden dat er tussen maart 2014 en maart 2016 nog eens 169 publicaties bijkwamen waarin gezondheidsschade door draadloze techniek aangetoond werd.[3]
Wat laat het onderzoek precies zien? Blootstelling aan draadloze techniek beschadigt het DNA in de cellen, beschadigt de cellen en functie van de hersenen, veroorzaakt samenklontering van de bloedcellen en leidt tot diverse vormen van kanker, hartfalen, onvruchtbaarheid, spierziekten, Diabetes, Alzheimer, chronische vermoeidheid, slaapstoornissen, hyperactiviteit, concentratie- en geheugenstoornissen, hoofdpijn, infectieziekten, huidproblemen, hormoonschommelingen, doofheid, oorsuizen, grauwe staar en slechtziendheid. De meeste van deze effecten treden al op ver onder de huidige blootstellingslimieten voor radiofrequente straling.
Blootstellingslimiet
toe aan grondige herziening
Veel wetenschappers en artsen waarschuwen daarom al jaren
achtereen dat de huidige blootstellingslimieten voor draadloze techniek zijn
verouderd en herzien moeten worden.
Het Europees Parlement stemde daarom al in november 2008 bijna unaniem (522
stemmen tegen 16) voor een aansporing naar alle Europese ministers om de
blootstellingslimieten te verlagen. De huidige blootstellingsnormen zijn
gebaseerd op de inmiddels achterhaalde aanname dat biologische schade door
radiogolven slechts veroorzaakt wordt door onmiddelijke opwarming van het
lichaam. Zij werd opgesteld door de ICNIRP (International Commission on
Non-Ionizing Protection) en voorkomt slechts dat ons lichaam bij een blootstelling
van zes minuten niet meer dan 1 graad Celsius opwarmt. Deze norm geeft geen
enkele garantie op bescherming tegen non-thermische effecten van radiofrequente
straling op lange termijn. Inmiddels laten talloze onderzoeken zien dat
radiogolven al ver onder deze norm biologische schade veroorzaken Volgens Het Bio-initiatief rapport treedt die
al op bij 0,003µWattcm2 (=30µWattm2 of 0,106V/m) terwijl de straling op een
marktplein of in een schoolklas tegenwoordig al gauw 10 tot 50 keer hoger is.
Facebooken op je mobiel levert aan het apparaat gemeten 2000 keer zo veel
straling op terwijl de straling van een wifi router op een halve meter afstand
of die van een Dect telefoon aan het hoofd 70.000 keer zo hoog is. Volgens de
onderzoekers van het bio-initiatief rapport moet de huidige blootstellingsnorm
een miljoen keer verlaagd worden om biologische schade te voorkomen.
Martin
Pall: ‘Radiofrequente straling veroorzaakt disbalans in elke cel’
Professor emeritus Biochemie en Medische Wetenschappen
Martin Pall van de Washington State University meent het mechanisme achter
beschadiging door radiofrequente straling te hebben ontdekt. Hij stelt dat het
de elektrisch geladen calciumkanalen in de
celmembranen opent waardoor een overschot aan calcium de cellen binnendringt.
Hierdoor neemt de hoeveelheid stikstofoxide en superoxide in de cellen toe wat
leidt tot de productie van vrije radicalen, oxidatieve stress en DNA schade.
Omdat dit proces in elke cel plaatsvindt kan dit op haar beurt weer leiden tot
de veelvoud aan ziektes die uit de vele honderden onderzoeksrapporten naar
voren komt. Martin Pall meent dat de huidige blootstellingsnorm 7,2 miljoen
keer te hoog is.
Bekeerlingen uit de technologie sector
‘Laat een kind nooit in de buurt van een verbonden mobiele telefoon of een Ipad, stelt Frank Clegg, ooit technisch directeur van Microsoft Canada nu directeur van de non-profit organisatie Canadians for Safe technology C4ST) , een organisatie die burgers eerlijk wil informeren over de gezondheidsrisico’s van draadloze techniek. Meer bekeerlingen komen uit de technologie industrie zelf. Zoals voormalig technisch directeur van Nokia, Matti Niemelä, wiens gezondheid naar eigen zeggen geruïneerd werd door straling van de draadloze producten die hij ontwikkelde. De 44 jarige Fin ontwikkelde Multiple Sclerose en kan zich tegenwoordig uitsluitend via een rollator voortbewegen. Hij maakt zich ernstig zorgen over de effecten van straling op kinderen.[7] Zo ook Silicon Valley ingenieur Jeromy Johnson, onlangs te zien in de TED-x Talk ‘Wireless wake-up call’ waarin hij sprak over de ernstige elektro-allergie die hij ontwikkelde door de slimme meters in zijn appartementen-complex. Tegenwoordig leidt hij samen met zijn vrouw die arts is de informatiecampagne ‘Protect your family from EMF pollution’.
Raad van
Europa roept lidstaten tot de orde
De Raad van Europa stelde al in 2011 vast dat burgers
beter beschermd moesten worden tegen de gezondheidsrisico’s van draadloze
techniek.
Middels resolutie 1815 riep zij haar lidstaten op om burgers breed te informeren,
om draadloze techniek uit scholen te weren, om blootstellingslimieten radicaal
te verlagen en om zorg te dragen voor stralingsvrije ruimten voor
elektro-sensitieve personen. In dezelfde maand classificeerde de World Health
Organisation elektromagnetische velden van radiogolven als ‘mogelijk
carcinogeen’ (categorie 2B). In 2012 volgde daarop het eerder genoemde
Bio-initiative Report 2012.
Mei 2015:
221 wetenschappers doen appel op WHO en VN
Wat is er de afgelopen jaren gedaan met al deze dringende
aanbevelingen? Helaas veel te weinig. In de meeste landen hebben overheden en
de Telecom-industrie draadloze netwerken juist enorm uitgebreid en het gebruik
daarvan gestimuleerd zonder consumenten te wijzen op de risico’s daarvan.
Daarom verenigden 220 wetenschappers uit 41 landen zich in mei 2015 in de
International EMF Aliance (IEMFA) waarbij zij in een gemeenschappelijk appel
een dringend beroep deden op de Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) en de
Verenigde Naties om burgers beter te beschermen tegen elektromagnetische velden
van draadloze techniek.
Waarom
gebeurt er niets?
De vraag is natuurlijk waarom burgers en politiek zo
slecht op de hoogte zijn van deze ontwikkelingen? Het meest opvallend is de
ontkenning van gezondheidsrisico’s door overheden en de instanties die haar
adviseren. In Nederland zijn die instanties de Gezondheidsraad, Het
Kennisplatvorm Elektromagnetische Velden en het Antennebureau. Alle drie
beweren dat er geen wetenschappelijke grond is om aan te nemen dat de huidige
blootstellingslimieten een gevaar opleveren voor de volksgezondheid. Deze
uitspraak is ofwel een openlijke leugen ofwel een uitspraak die berust op een
onwetenschappelijke selectieve blik die het merendeel van het onderzoek
diskwalificeert en/of bagetelliseert.
Onderzoek
uit industrie geeft tegengesteld beeld
Dr. Henry Lai van de
universiteit van Washington onderzocht in 2006 de verschillen in uitkomsten
tussen onderzoek gefinancierd door de Telecom-industrie en dat van
onafhankelijke instituten. Hiervoor analyseerde hij 326 studies naar de
gezondheidseffecten van mobiel bellen tussen 1990 en 2006. Hiervan waren 96
studies gefinancierd door de industrie en 230 door onafhankelijke instituten.
Van het door de industrie gefinancierde onderzoek toonde 72% aan dat
radiofrequente straling geen effect had op natuurlijke organismen terwijl 67%
van het onafhankelijk gefinancierde onderzoek precies het tegenovergestelde
aantoonde, namelijk dat het wel effect had. (http://friendsofamazoncreek.org/thescience
afbeelding ) .
Telecomindustrie
manipuleert overheid en media
Wetenschappers die door de
industrie betaald worden komen dus tot een inzicht dat diametraal tegengesteld
is aan dat van wetenschappers die betaald worden uit onafhankelijke gelden.
Opmerkelijk genoeg worden ’s werelds belangrijkste adviesraden op het gebied
van straling zoals ICNIRP, IARC, SCENHIP, IEEE,
en de FFC gedomineerd door precies die wetenschappers. Dat schrijven experts
zoals onderzoeksjournalist Mona Nilsson, tevens directeur van de Zweedse
stichting voor bescherming tegen straling (Strålskyddsstiftelsen) en Dariusz Leszczynski, professor in de
biochemie en biotechnologie. Beiden merken op dat de eensgezindheid over de
veiligheid van de huidige blootstellingslimieten onder de kleine hoeveelheid
leden van deze raden niet strookt met het feit dat de meerderheid van de
onderzoekers zich daar juist ernstig zorgen over maakt.
Beiden wijzen ook op het gebrek aan onafhankelijkheid van deze raden doordat
het onderzoek van haar leden vaak gefinancierd wordt uit gelden van de
Telecomindustrie.
Leszczynski werkte zelf 22 jaar als adviseur in stralingsvraagstukken voor
het Finse overheidsorgaan STUK totdat hij in 2013 openlijk kritiek uitte op de
onethische rapportering van zijn collega’s en werd ontslagen. Een van die collega’s was
de Finse professor Anssi Auvinen wiens onderzoek volgens Nilsson gefinancierd
werd door Telecomgiganten Mobile Manufacturers Forum, GSM Association, Nokia,
TeliaSonera, Elisa en DNA.
Regeringen krijgen via de
grootste adviesraden ter wereld dus flink wat zand in de ogen gestrooid over de
veiligheid van draadloze techniek maar hebben zelf ook boter op het hoofd. In
Nederland doet de overheid direct goede zaken met de Telecomproviders zoals
blijkt uit de antenneconvenanten van 2002 en 2010. Daarbij geeft zij hen ruim
baan om hun producten als zendmasten en draadloze apparatuur op zo’n groot
mogelijke schaal af te zetten bij gemeenten, scholen, bedrijfsleven en
particulieren. Hierin vaart de Nederlandse regering blind op het advies van de
Commissie Elektromagnetische Velden van de Nederlandse gezondheidsraad (15
leden) dat lijnrecht ingaat tegen het internationale appel van de IEMFA van mei
2015 (221 leden). Tenminste drie leden uit deze commissie deden onderzoek dat
gefinancierd werd door grote technologie bedrijven. Een vierde lid,
secretaris en woordvoerder Dr. E. van Rongen, wordt door Nilsson en Leszczynski ernstig bekritiseerd
om zijn onwetenschappelijk selectieve blik en zijn belangenverstrengeling; Bij
de Gezondheidsraad moet hij rapporten beoordelen die kritisch zijn over de
blootstellingslimieten die hij bij het ICNIRP en het door de industrie
gedomineerde IEEE aanbeveelt.
Falen
overheid en media
De Nederlandse overheid laat
zich aldus manipuleren door een machtige snelgroeiende industrie zonder dat zij
toeziet op een onafhankelijke controle van de veiligheid daarvan. Complicerende
factor daarbij is dat onze moderne media hierin niet meer als waakhond
fungeren. De meeste mediakanalen zíjn tegenwoordig grotendeels draadloos en
worden in toenemende mate gesponsord door de Telecom-industrie.
Krantenartikelen over het gemak van draadloos zijn vaak nog maar nauwelijks
herkenbaar als reclame en journalisten worden steeds vaker direct betaald door
de Telecomindustrie zoals onlangs bleek uit een reportage van de Zweedse
nationale televisie. De meeste kritische
onderzoeksresultaten sterven een vroege dood bij het Algemeen Nederlands
Persbureau waardoor niemand het ooit onder ogen krijgt. Zelfs toen onlangs uit
een Amerikaans langlopend staatsgefinancierd onderzoek van 25 miljoen Dollar
een onomstotelijke relatie naar voren kwam tussen mobiel bellen en kanker,
bleef het merkwaardig stil in Nederland.
De
toekomst: Maatregelen en voorlichting van de overheid
Honderden onderzoeken tonen aan dat draadloze techniek
minstens zo schadelijk is als roken, alcohol of asbest. In tegenstelling tot
wat vaak beweerd wordt, is er niet meer onderzoek nodig om dat aan te tonen.
Wel nodig zijn verantwoordelijke politici die het gebruik van draadloze
techniek aan banden leggen, de blootstellingslimieten verlagen en het
voorzorgsprincipe naleven zoals dat in de Europese milieuwetgeving omschreven
staat. Hierin kan Nederland een voorbeeld nemen aan landen als Frankrijk,
Engeland, Zwitserland, Oostenrijk, België, Duitsland, Finland, Rusland, Spanje,
Italië, Cyprus, Israël, Amerika, Canada, Argentinië, Australië, Taiwan en India
waar men stralingslimieten verlaagt, het gebruik van draadloze techniek aan
banden legt en opnieuw investeert in het duurdere maar veel veiliger
kabelinternet, met name op scholen.
Zelfs in techniek-land Zweden heeft parlementariër Jan Lindholm al twee moties
ingediend voor het recht van burgers en schoolplichtige kinderen op bescherming
tegen radiofrequente straling. Naast beschermende maatregelen moet de overheid
burgers ook eerlijke informatie verschaffen zodat zij geïnformeerde
beslissingen kunnen nemen over het gebruik van draadloze techniek.
Binnen het huidige overheidsbeleid wordt draadloze
techniek in een prematuur onderontwikkeld stadium op de bevolking losgelaten,
een onethisch experiment met onze gezondheid als inzet. De door de industrie
gedomineerde adviesraden vinden dat hier pas een einde aan hoeft te komen als
onomstotelijk vast staat dat dit mensenlevens kost. Zo ver mag het niet komen.
Daarom is het hoog tijd dat de overheid de regie terugpakt en de industrie pas
haar producten laat verkopen als onomstotelijk vast staat dat zij geen schade
veroorzaken.
Zelfscholing en consumentenkracht
Door gebrek aan informatie realiseren veel
mensen zich niet dat hun gezondheidsklachten samen hangen met het gebruik van
draadloze techniek. Gelukkig zijn er veel goede organisaties die informatie
geven en daarmee het werk op zich nemen dat overheden laten liggen. Zo geven
‘Powerwatch’ in Engeland, ‘Beperk de Straling’ in Nederland en ‘Protect Your
Family from EMF Pollution’ in Amerika concrete handvatten om je eigen
blootstelling drastisch te verminderen. Terug naar de kabel en de bedrade
telefoon, geen slimme meters of draadloze spelcomputers, Wifi vermijden of
uitzetten, mobiele telefoons standaard op vliegtuigstand zetten, niet bellen in
treinen of auto’s en zo veel mogelijk afstand houden ten opzichte van draadloze
apparatuur en zendmasten is overal de centrale boodschap. Er zijn zelfs
verloopstekkers waarmee mobiele telefoons en I-pads weer op het ethernet
aangesloten kunnen worden. Zodra de vraag naar kabelinternet weer stijgt,
zullen industrie en overheden meer geneigd zijn daar in te investeren. Voor het
vermijden van straling bij de buren zijn diverse afschermmaterialen in de
handel zoals speciale verf en stoffen. Voor het vermijden van straling op
straat is stralingswerende kleding verkrijgbaar.
