Talking about safe birth

'Don't tell us what safe birth is about as long as we haven't fully explored the potention of womens authonomy in birth as well as the tremendous risks of trying to controll that process. In the meantime, we should watch women a lot closer and take their wishes a lot more seriously.'

Colours of Sweden summer 2014

FLOW 2014: Langzaam leven in Zweden: 'Wie Feriën in Büllerbu' en 'Don't hurry be happy'

In FLOW-magazine deze maand dubbel aandacht voor ons leven in Zweden. In de Duitse FLOW mijn artikel 'Wie Feriën in Büllerbu.

In de Nederlandse FLOW interviewt journaliste Irene Ras mij in haar artikel 

'Don't hurry, be happy'.

Duitse FLOWnr.4 2014

Feel-good Amish-inspiratie voor een gelukkig en eenvoudig gezinsleven

Amish familie in Pennsylvania













Een droom van velen: Een gelukkig, eenvoudig bestaan leiden.

Voor de Amish lijkt het simpel. In Midden-Amerika leven zij in besloten gemeenschappen volgens 300 jaar oude tradities. Kinderen gaan alleen naar de basisschool omdat dat voldoende voorbereiding biedt voor de Amish 'way of life' Men gebruikt geen electriciteit omdat technologie maar afleidt van de werkelijk belangrijke en vreugdevolle zaken van het leven. Men besteed tijd aan de basale dingen van het leven, het huishouden, landarbeid, het naaien van kleding, het bouwen van huizen en vervaardigen van meubels. Al het werk van de Amish komt de gemeenschap en haar onderlinge verbondenheid ten goede. Wat dat oplevert is te zien in onderstaande documentaire waarin Britse jongeren de Amish lifestyle verkennen. De vreugde, waardigheid, onschuld bescheidenheid en liefde die de Amish in deze documentaire tonen, zijn ontwapenend en bijna ongekend in onze tijd. Ze doen de onbeholpenheid en geëxalteerde maniertjes van hun stadse leeftijdgenoten verbleken. Uitspraken van de Amish over hun ervaring met technologie  ('Ik voel me opgejaagd' 'Ik voel me leeg') demonstreren haarscherp de mankementen van onze moderne samenleving. Er valt natuurlijk best het één en ander af te dingen op het Amish bestaan maar de blijmoedigheid van de Amish vind ik enorm inspirerend en zorgt er voor dat ik al dagen met een intens tevreden gevoel rondloop over mijn eigen beperkte bestaan. Mooi en ontroerend is het einde van de documentaire waarin de Londenaren vertellen hoe het bezoek aan de Amish hun leven diepgaand beinvloed heeft.

Klik op onderstaande link om de documentaire te bekijken. Engels gesproken, Zweedse ondertiteling.
Leva som Amish (Leven zoals de Amish) van SVT Sverige

Ook mooi (Nederlands ondertiteld) is onderstaande documentaire die de EO onlangs uitzond. Iets minder sterk dan bovenstaande film omdat dit Amish gezin meer gebruik maakt van de moderne maatschappij dan de gezinnen uit de eerste documentaire. Je ziet ze boodschappen doen in een grote Amerikaanse supermarkt en pizza eten in een fastfood restaurant. Hun Amish leefwijze krijgt daarmee een zweem van 'cherry-picking'. Desalniettemin is de liefde en aandacht voor elkaar in dit gezin een genot om naar te kijken. Bijzonder om te zien, is hoe de vrouwelijke documentairemaker de vrouw des huizes maar blijft doorzagen over haar vermeende inferioriteit. Op de vraag: 'Maar wat vind je er dan zelf van dat jij bijna al het huishouden op je neemt en je man dient?' antwoord zij met een brede zelfverzekerde glimlach: 'I think it's perfect'

Amish A secret life 
 

Jaloezie als inspiratiebron? (Trouw Brieven 16-06-2014)

Illustratie: Alberto Ruggieri via Getty Images















Wat een onaangenaam gedachtegoed verspreiden Sebastien Valkenberg (Tr. 02-06 jl.) en Pieter Hoexum (Tr. 13-06 jl).door te stellen dat ongelijkheid een inspiratiebron kan zijn. Dat laatstgenoemde Nietzsche en Kant van stal haalt om aan te tonen dat na-ijver een drijfveer is van (met name economisch) wenselijk gedrag laat vooral het failliet zien van deze oude denkers voor onze moderne tijd. Laten we hopen dat de denkers van de toekomst hun inspiratie halen uit verhevener idealen. De wil om goed te doen bijvoorbeeld, voor zichzelf en hun naasten. Nee, doe mij dan toch maar Jezus.  

Vertrouw bij geboorte meer op kracht vrouw (Parool, Het laatste woord 19-05-2014)

Frozen flash-mob Museumplein Amsterdam 18-05-2014 Tegen conservatieve medicaliserende overheidsbeleid in geboorte-zorg.

Welke vorm van geboorte-zorg is het veiligst? Al jaren woedt daarover een verhitte discussie in Nederland. Uit Europees onderzoek in 2003 en 2008 kwam naar voren dat de babysterfte in Nederland relatief hoog was. 

Sindsdien koerst onze overheid onder druk van ziekenhuizen en specialisten af op een zorgsysteem waarin vrouwen steeds intensiever medisch begeleid worden. De vraag is: Waarom? Want het is beslist twijfelachtig of Nederland wel zo’n hoge babysterfte heeft, laat staan dat is aangetoond of een medisch model van zorg daar het beste antwoord op is. 

Onlangs nuanceerden zes specialisten de hoge babysterfte in Nederland door er op te wijzen dat 78 procent van de Nederlandse babysterfte onder vroeggeboren baby’s is. Sterfte die geen verband houdt met zorg bij de bevalling maar eerder met het feit dat andere landen sterfte voor 24 of 28 weken niet meetelt en dat Nederland minder aan prenatale screening doet. Wat betreft de sterftecijfers rondom de uitgerekende datum is Nederland Europees gezien een middenmoter waaruit niet afgeleid kan worden of een thuisbevalling veilig is of niet, aldus hoogleraar eerstelijnszorg Victor Pop deze maand in de Volkskrant. 

Desondanks zag de Nederlandse overheid aanleiding om de geboorte-zorg op de schop te nemen. Het College Perinatale Zorg kreeg in 2011 de opdracht de verondersteld hoge sterftecijfers terug te dringen. Maar het College vervalt samen met ziekenhuizen en specialisten in een conservatieve reflex om geboortes steeds meer onder medisch toezicht te stellen.

De wetenschappelijke verloskunde draait al 200 jaar om de onderzoeksvraag: ‘Wat kunnen wij specialisten via controle en medische interventie betekenen voor vrouwen?’ Wonderlijk, gezien het feit dat dat bevallen voor 95 tot 100 procent draait om de natuurlijke kracht en mogelijkheden van vrouwen. Toch veroordeelt deze vraag bijna alle vrouwen in technologisch ontwikkelde landen er toe hun kind op volstrekt onnatuurlijke wijze te baren. Zo worden zij liggend op hun rug gedwongen hun kind er tegen de zwaartekracht in uit te persen. Vanzelfsprekend lukt hen dat zelden op eigen kracht. 

Deze passieve vorm van verlossen met de zorgverlener in een actieve glansrol is een volledig geaccepteerde praktijk geworden. De inefficiëntie en het gevaar ervan komen nauwelijks tot uitdrukking in wetenschappelijk onderzoek maar worden afgewenteld op de meest kwetsbare groepen binnen de geboortezorg: vrouwen, kinderen en verloskundigen. Problemen die zich voordoen in het ziekenhuis worden bijna zonder uitzondering geweten aan de falende fysieke toestand van moeder en kind of aan tekortschietende hulp van de verloskundige. ‘Vacuümextractie door uitputting’, ‘cortonenpathologie’ of ‘keizersnede wegens stuitligger’ is er dan te lezen in het bevallingsrapport. De gynaecoloog is in dit scenario altijd de redder in nood (’Gelukkig maar dat u in het ziekenhuis was mevrouw, anders had u het nooit gered.’) en de verloskundige het zwarte schaap (’U had veel eerder naar het ziekenhuis moeten komen!’). De kern van het probleem echter is dat natuurlijk bevallen onmogelijk wordt binnen een systeem dat slechts technische verlossingen faciliteert. 

Er zijn tal van veelbelovende onderzoeken die laten zien dat we grotere stappen voorwaarts kunnen maken in veiligheid, humaniteit en kostenbesparing met een systeem dat de eigen kracht en mogelijkheden van vrouwen centraal zet. Met name uit Amerika, waar de negatieve bijwerkingen van de extreme medicalisering (hogere moedersterfte en hogere sterftecijfers rondom de bevalling) zich al veel scherper hebben afgetekend dan in Nederland. Zo leidde de inzet van een simpele bevallingscoach tot een spectaculaire verlaging van zware medische ingrepen, waaronder de helft minder keizerssneden. Heel wat beter dan de halve promillen vooruitgang die we nu langs de oude weg boeken. Zo lang men daar niet naar kijkt, is de Nederlandse verloskunde niet meer dan een geloof in technische controle en medische interventie. 

Dat maakt de koers van onze overheid voor een integraal medisch model van zorg ook zo conservatief en weinig innovatief. Gebruik maken van de eigen kracht van vrouwen in geboortezorg is vooruitstrevend, visionair, energiebesparend, duurzaam, humaan en geëmancipeerd. Nederland heeft hier de kans om mondiaal een voortrekkersrol te vervullen en zich aan te sluiten bij het progressieve menselijke beleid waarvoor ook Canada en Nieuw-Zeeland inmiddels gekozen hebben.

Trapglijbaan op Kickstarter bij NOS Jeugdjournaal

Vandaag lanceerde het NOS-jeugdjournaal ons nieuwste gezinsproject:

DE TRAPGLIJBAAN

Onze trapglijbaan presenteren wij op crowdfunding-site Kickstarter die vandaag voor het eerst geopend werd voor ideeën op de Nederlandse markt. 

Presentator Joris Marseille en cameraman Roel Rekko van het jeugdjournaal kwamen vandaag samen met onze kinderen twee teststadia van de trapglijbaan filmen en uittesten. 

Het idee voor de trapglijbaan ontstond doordat onze kinderen telkens alle matrassen op de trap gooiden en dan naar beneden roetsjten. Leuk wild spel binnenshuis waarin ze lekker hun overtollige energie kwijt konden. Alleen vonden we het een beetje zonde van de matrassen en dat opruimen van die bedden was ook minder. Dus vandaar.

Vind je dit product een superleuk idee en wil je het aan het eind van het jaar ontvangen? Teken dan in op deze link van Kickstarter.

Het filmpje is gemaakt door Zico Winkels, mijn oudste zoon.

Trailer van de uitzending NOS Jeugdjournaal

website NOS Jeugdjournaal