In Zweden is autorijden leuk. Vanuit Norsesund reed ik regelmatig een dagje naar Varberg om te gaan surfen met de kinderen. Terwijl je het pedaal zachtjes ingedrukt houdt, geniet je van heuvelachtige vergezichten met groene weides, rode huisjes en grazende paarden terwijl zich boven je een knalblauw hemelgewelf uitstrekt met hagelwitte wolkjes. Op een gegeven moment ben je er dan gewoon. En of je dan 100 of 500 kilometer hebt afgelegd, maakt qua inspanning nauwelijks uit. Heel anders dan rijden in de Randstad waar ik steevast uitstap met het klamme zweet in mijn handen, vol ongeloof dat ik überhaupt nog leef.
In dit relatief schone onverstoorde landschap begon ik voor het eerst het effect van zendmasten te voelen. Na anderhalf jaar onderzoek naar radiofrequente straling was ik mij langzaam bewust geworden van de samenhang tussen chronische gezondheidsklachten en mijn eigen gebruik van draadloze techniek. Ik realiseerde me dat de bruine vlekken rechts op mijn gezicht niet afkomstig waren van de felle Zweedse zon of van mijn lever maar van mijn Telia-internet-antenne rechts in mijn laptop. Ik realiseerde mij dat mijn chronische spier- en gewrichtspijnen in schouder en heup, de druk op mij ogen, mijn slechte zicht, mijn hoesten en mijn haaruitval niet het gevolg waren van ouderdom maar samenhingen met zendmasten en mobiele telefoons in mijn leefomgeving. En ik realiseerde mij dat ook mijn chronische vermoeidheid, ondiep slapen en gebrek aan focus hier het gevolg van waren.
Vanaf het moment dat alle radiofrequente stralingsbronnen verwijderd waren uit mijn directe leefomgeving, waren al deze klachten binnen 25 dagen volledig verdwenen. Ik voelde mij 20 jaar jonger en weer vrij in mijn lichaam. In retro-perspectief ontwikkelde ik een besef van de last die ik de afgelopen 10 jaar ondervonden had van draadloze techniek.
In Nederland was ik de stad steeds meer gaan mijden. Vanwege de drukte en het lawaai dacht ik. En snelwegen. Zodra ik de snelweg opdraaide begon alles in mij inwendig te protesteren. Vaak uitte zich dat in klagen. 'Help, ik wil hier weg, wat doe ik hier?!' Maar vanuit mijn nieuwe perspectief kon ik zien dat ik vooral weg wilde komen van de zendmasten die zich in groten getale langs snelwegen en in stadscentra bevinden. Dankzij antenne-kaarten kon ik nu zien dat mijn jarenlange inefficiente 'feelgood' routes zodanig uitgestippeld waren dat ik zendmasten zo veel mogelijk vermeed.
Langzaam begon ik het 'onwel' gevoel van zendmasten te ontwaren en herkennen. Het voelt als een aanval van lusteloosheid dat gepaard gaat met druk op hoofd en ogen. En juist in dat heerlijk fris-Zweedse landschap viel dat veel beter op dan in het volle grijze MAD-MAX decor van de Randsstad. Om de paar minuten voel ik een mast aanzwellen, 200 meter voor de mast groeit het onwel zijn naar een hoogtepunt dat aanhoudt tot even voorbij de mast waarna het weer verdwijnt. Tot de volgende mast in aantocht is. Zo ontdekte ik dat snelwegen tegenwoordig aders zijn van hoogfrequente straling waarbij je lichaam om de paar minuten een optater te verwerken krijgt. En dat dat misschien ook de reden is dat ik in Nederland altijd helemaal afgedraaid ben na een autorit. Daar is de mastdichtheid langs snelwegen namelijk veel hoger evenals de blootstellingslimieten voor straling. Bij een ritje tussen Delft en Schiphol komt een mens nauwelijks meer op adem tussen de masten in. Mijn meter voor radiofrequente straling piekt op dit traject bijna permanent waarden tussen de 0,15 en 0,3 miliwatt m2 bijna 1000 keer de normale stralingswaarde van de aarde en een factor 10 hoger dan de norm voor biologische schade.
Ik weet nu dat ik al jaren last gehad heb van zendmasten, mobiele telefoons, i-pads, spelcomputers, dect-telefoons en wifi-routers, maar pas door de kennis die ik er over heb opgedaan, is er bewustzijn ontstaan tussen de samenhang van mijn klachten en de bron. Graag zou ik met de trein gaan, maar daar is het nog erger. Wifi in een stalen kooi constructie geeft nog veel hogere stralingswaarden. Dat maakt reizen en en mij fit voelen op dit moment helaas tot een onmogelijke combinatie.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten