Onlangs verscheen de prachtige documentaire Ubiquity van Bregtje van der Haak. De film gaat over mensen die de elektromagnetische velden van het moderne leven niet meer kunnen verdragen en zo gedwongen worden te vluchten in isolement of naar de randen van de bewoonde wereld.
Voormalig Ericsson ingenieur Per Segerbäck stelt in de film terecht dat we de kanariepieten in de kolenmijn zijn, de eersten die bezwijken aan een dodelijk milieu. Een treffende metafoor want hoewel niet iedereen last heeft van straling laat een ruime meerderheid van al het onderzoek zien dat we er allemaal schade van ondervinden.
Straling is als milieufactor vergelijkbaar met roken. Een mobiele telefoon verspreidt een wolk elektrosmog die net zo schadelijk is als een wolk sigarettenrook. Alleen realiseren de meeste mensen zich nog niet dat hun vermoeidheid, hoofdpijn, slechte concentratie en gebrekkige nachtrust veroorzaakt wordt door de zendmast tegenover hun huis of de mobieltjes om hen heen.
Bij de première van Ubiquity werd regisseur Bregtje van der Haak een gele stoel aangeboden. Deze stoel vertegenwoordigde alle mensen die de avond vanwege hun elektrogevoeligheid niet bij konden wonen. Het werd het startsein voor een landelijke actie waarbij overal in Nederland gele stoelen verschenen om de afwezigheid van elektrogevoeligen in de maatschappij zichtbaar te maken.
Bij deze presenteer ik mijn stoel. Zweeds design, een cadeau van mijn schoonmoeder, als herinnering aan onze Zweedse tijd. Fascinerend door de combinatie van twee schijnbaar onverenigbare stijlen, sierlijk Gustaviaans met grof houtsnijwerk. Nu een symbool voor alle mensen in Nederland die niet meer mee kunnen doen omdat zij last hebben van straling.
Heb je ergens in Nederland een gele stoel gespot? Stuur hem dan door. Hoe meer gele stoelen hoe beter!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten