Ik ben hard bezig mijn boek Bevallen op eigen kracht drukklaar te krijgen. Over enige tijd verschijnt het bij uitgeverij Nearchus c.v., een antroposofische uitgeverij die vanaf het begin overtuigd was van de waarde van mijn manuscript en zich graag wilde inzetten om dit vernieuwende geluid naar buiten te brengen.
Voordat Nearchus c.v. en ik elkaar hadden gevonden, had ik contact met een aantal grotere commerciële uitgevers. De meesten van hen vonden mijn boek leuk of interessant maar konden er niet goed mee uit de voeten dat ik geen arts of verloskundige was. 'Alles goed en aardig Wendy, maar je bent gewoon maar een vrouw die vier bevallingen heeft doorgemaakt. Op basis daarvan kun je vrouwen toch niet zo maar tips geven over bevallen. Want: wat als het mis gaat? Zodirect wordt het boek nog uit de handel gehaald! Nee, Jomanda-achtige toestanden daar zitten we niet op te wachten.'
De vraag 'Wat als het mis gaat' is natuurlijk heel legitiem en ik pretendeer ook niet dat hij onbelangrijk is maar mijn boek is juist een reactie op de dominantie van die vraag binnen de moderne verloskunde. Het probleem van de moderne verloskunde is namelijk dat er een beetje te veel mensen bezig zijn met de vraag: Wat als het mis gaat? Het gevolg daarvan is de voortschrijdende medicalisering van het normale menselijke proces dat bevallen is waaraan dagelijks duizenden vrouwen en kinderen onnodig lijden.
Met Bevallen op eigen kracht wil ik niet ingaan op de vraag 'Wat als het mis gaat' maar juist op de vraag: 'Wat kunnen wij vrouwen zelf doen om te zorgen dat het goed gaat?' vanuit de overtuiging dat de vraag 'Wat als het misgaat' daardoor minder aan de orde is. Volgt u het nog?
Het is namelijk juist die vraag die de verloskunde uit het oog is verloren en die haar op een dwaalspoor gebracht heeft. En het is juist de ervaringsgerichte gevoelsmatige kennis van vrouwen zelf die haar weer de goede richting op kan krijgen.
Voordat Nearchus c.v. en ik elkaar hadden gevonden, had ik contact met een aantal grotere commerciële uitgevers. De meesten van hen vonden mijn boek leuk of interessant maar konden er niet goed mee uit de voeten dat ik geen arts of verloskundige was. 'Alles goed en aardig Wendy, maar je bent gewoon maar een vrouw die vier bevallingen heeft doorgemaakt. Op basis daarvan kun je vrouwen toch niet zo maar tips geven over bevallen. Want: wat als het mis gaat? Zodirect wordt het boek nog uit de handel gehaald! Nee, Jomanda-achtige toestanden daar zitten we niet op te wachten.'
De vraag 'Wat als het mis gaat' is natuurlijk heel legitiem en ik pretendeer ook niet dat hij onbelangrijk is maar mijn boek is juist een reactie op de dominantie van die vraag binnen de moderne verloskunde. Het probleem van de moderne verloskunde is namelijk dat er een beetje te veel mensen bezig zijn met de vraag: Wat als het mis gaat? Het gevolg daarvan is de voortschrijdende medicalisering van het normale menselijke proces dat bevallen is waaraan dagelijks duizenden vrouwen en kinderen onnodig lijden.
Met Bevallen op eigen kracht wil ik niet ingaan op de vraag 'Wat als het mis gaat' maar juist op de vraag: 'Wat kunnen wij vrouwen zelf doen om te zorgen dat het goed gaat?' vanuit de overtuiging dat de vraag 'Wat als het misgaat' daardoor minder aan de orde is. Volgt u het nog?
Het is namelijk juist die vraag die de verloskunde uit het oog is verloren en die haar op een dwaalspoor gebracht heeft. En het is juist de ervaringsgerichte gevoelsmatige kennis van vrouwen zelf die haar weer de goede richting op kan krijgen.
Hear, hear!!!
BeantwoordenVerwijderen